Ex Drummer
Τρεις απόκληροι της κοινωνίας, έχοντας ο καθένας από μία αναπηρία, κυρίως στο μυαλό και τη συμπεριφορά, θέλουν να οργανώσουν μία ροκ μπάντα για ένα live διαγωνισμό και ζητούν από τον διάσημο συγγραφέα Dries να γίνει ο drummer τους. Εκείνος δέχεται αλλά γίνεται πολύ χειριστικός και επεμβαίνει στις προσωπικές τους υποθέσεις.
Φλαμανδικό crime/drama από τον Koen Mortier, βασισμένο στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Herman Brusselmans.
Να ξεκινήσω από τα καθαρά αντικειμενικά θετικά κριτήρια που είναι η μουσική και η σκηνοθεσία. Από 'κει και πέρα, δεν θα μιλήσω για αρνητικά στοιχεία, γιατί ο καθένας ξέρει τα γούστα του και τις αντοχές του.
Είναι μία ταινία, σκληρή, βίαιη, ωμή, σοκαριστική, ανατριχιαστική, αποκρουστική, αλλά παράλληλα με έντονο κοινωνικό προβληματισμό.
Θα μπορούσε να είναι ένα rock Trainspotting εν μέρει, αλλά στην έντονη παρακμιακή του μορφή/εκδοχή.
Αν καταφέρεις να το δεις, δώσε λίγη παραπάνω βάση στο soundtrack.
Ολοκληρώνοντας θα χρησιμοποιήσω δύο λέξεις μόνο: ΣΟΥΡΕΑΛ ΑΝΟΣΙΟΥΡΓΗΜΑ
(με την καλή έννοια).
Afterschool
Ένας μαθητής, εσώκλειστος σε ιδιωτικό σχολείο, καταγράφει άθελά του σε κάμερα τον τραγικό θάνατο δύο συμμαθητριών του. Σε μια προσπάθεια να επιταχυνθεί η διαδικασία ανάκαμψης του ηθικού στο σχολείο, η διεύθυνση του αναθέτει τη δημιουργία ενός βίντεο αφιερώματος για τις δύο κοπέλες.
Ο Antonio Campos, στην πρώτη μεγάλου μήκους κινηματογραφική του δουλειά, αποτίει φόρο τιμής στον Gus Van Sant.
Φανερά επηρεασμένος λοιπόν από τον ιδιόρρυθμο Αμερικανό σκηνοθέτη, υπογράφει ένα κοινωνικό δράμα σχεδόν ντοκιμαντερίστικου χαρακτήρα και εστιάζει το ενδιαφέρον του θεατή στα ψυχολογικά προβλήματα και τις φοβίες ενός εφήβου, τη μοναξιά, ακόμα και την αποχαύνωση που έχει δημιουργήσει στις νέες γενιές το διαδίκτυο και η τεχνολογία γενικώς.
Ενδιαφέρουσα πρόταση με αρκετά αργή πλοκή, σοκαριστική σε κάποια σημεία, με αρκετές αναφορές και στον Michael Haneke.
Δες το ΜΟΝΟ αν είσαι fan των σκηνοθετών που προαναφέρθηκαν, αλλιώς θα σε κουράσει.
Το διαβολικά όμορφο πρόσωπο του Ezra Miller σε συνδυασμό με το ταλέντο του (ναι, έχει) είναι πάντα λόγος για να δεις ταινία που πρωταγωνιστεί.
