Sleepwalk with Me
Ένας stand-up κωμικός αγωνίζεται με το άγχος της μπλοκαρισμένης καριέρας του, μία κουρασμένη σχέση και με τα άγρια ξεσπάσματα της σοβαρής υπνοβασίας που απεγνωσμένα προσπαθεί να αγνοήσει.
Ανεξάρτητο αμερικανικό σινεμά και η πρώτη σκηνοθετική δουλειά του Mike Birbiglia, ο οποίος έχει και τον πρωταγωνιστικό ρόλο. Ίσως δεν είναι κάτι παραπάνω από μία χαλαρή κοινωνική κομεντί ή έτσι τουλάχιστον φαίνεται στην αρχή. Σε βάζει όμως να κάνεις βαθύτερες σκέψεις για τη φύση των ερωτικών σχέσεων, για το πόσο δύο άνθρωποι πρέπει να είναι μαζί από συνήθεια ή επειδή απλά είναι ''καλά παιδιά''.
Δεν ξέρω κατά πόσο έμεινα ικανοποιημένη από το αποτέλεσμα, αλλά σε γενικές γραμμές ήταν μία φιλότιμη προσπάθεια από ένα νέο δημιουργό, με συμπαθητικές ερμηνείες, και έπρεπε να της δώσω μία ευκαιρία, όντας σινεφίλ και συγκεκριμένα λάτρης των ανεξάρτητων φιλμ.
Μπορεί να πέφτω έξω, αλλά έχω την εντύπωση πως ο Birbiglia έχει μία μικρή αδυναμία στον Woody Allen. Η συνέχεια επί της οθόνης.
To parelthon
Η Marie πλέον έχει καινούριο σύντροφο. Έτσι, ζητά από τον πρώην σύζυγό της να γυρίσει από την πατρίδα του για να υπογράψει το διαζύγιο. Αυτός, έχοντας μεγαλώσει τα δύο παιδιά της από προηγούμενους γάμους, δείχνει να είναι πιο κοντά σε αυτά από εκείνη. Επιστρέφοντας λοιπόν στη Γαλλία, θα έρθει αντιμέτωπος με μία δυσάρεστη κατάσταση, η οποία δεν τον αφορά αλλά θα χρειαστεί να βοηθήσει.
Μετά το Οσκαρικό ''A Seperation-Enas horismos'', ο Asghar Farhadi επιστρέφει με μία καινούρια ταινία αυτή τη φορά γαλλικής παραγωγής. Το Le passé κέρδισε τις εντυπώσεις στις Κάννες και απέσπασε το Βραβείο της Οικουμενικής Επιτροπής.
Παρά την επανάληψη της θεματολογίας (ένας χωρισμός, μία οικογένεια), το κοινωνικό αυτό δράμα, προκαλεί ενδιαφέρον και σε βάζει μέσα στην ταινία, δίνοντας σου την αίσθηση ότι παρακολουθείς από κοντά μία πραγματική οικογένεια να μιλά, να νιώθει, να λογομαχεί, να κλαίει, να συγκρούεται.
Αυτή είναι άλλωστε και η σκηνοθετική και σεναριακή μανιέρα του Farhadi, δηλαδή τα έντονα στοιχεία λιτότητας και ρεαλισμού, σε μία ανθρωποκεντρική ταινία με δυνατές ερμηνείες.
Take My Eyes
H Pilar είναι παντρεμένη με τον Antonio. Ένα βράδυ τον εγκαταλείπει παίρνοντας μαζί το γιο τους. Ο Antonio θα έρθει σε επαφή μαζί της και θα προσπαθήσει να την πείσει, λέγοντας της ότι πάει σε ψυχολόγο. Αν και έχει κάνει νέο ξεκίνημα στη ζωή της, δείχνει αδύναμη μπροστά στον άνδρα που αγαπά.
Κοινωνικό δράμα ισπανικής παραγωγής. Η ενδοοικογενειακή βία και η κακοποίηση τους ασθενούς φύλου μέσα από τα μάτια δύο γυναικών (Icíar Bollaín, Alicia Luna). Ποιός άλλος θα μπορούσε άλλωστε να αποδόσει καλύτερα ένα τέτοιο θέμα σκηνοθετικά και σεναριακά;
Μία γυναίκα- θύμα πάσχει από το σύνδρομο της Στοκχόλμης και για εκείνη η αγάπη είναι συνώνυμο του πόνου και του τρόμου, αλλά ακόμα και κάτω από αυτές τις συνθήκες αγαπά και ποθεί το θύτη της.
Αν και πρόκειται για μία αρκετά υποτονική ταινία, τουλάχιστον για τη θεματολογία της, οι ερμηνείες είναι δυνατές και η υπόθεση θα καταφέρει να περάσει το μήνυμα που θέλει.
Δύο ταινίες του Cédric Klapisch, Το L'Auberge Espagnole και το sequel του, Russian Dolls. Γαλλικές κομεντί, φρέσκες, νεανικές, λίγο φλύαρες αλλά ό,τι πρέπει για κοριτσοπαρέα και Σαββατόβραδο. Μεγάλες εισπρακτικές επιτυχίες στη Γαλλία, ιδιαίτερα η πρώτη.
1. L'Auberge Espagnole / Euroflirt ή Euro pudding ή The spanish apartment
Ένας Γάλλος φοιτητής έρχεται με υποτροφία στη Βαρκελώνη (πρόγραμμα Erasmus) και απολαμβάνει τη χαρά και την ελευθερία της φοιτητικής ζωής, μένοντας σ’ ένα διαμέρισμα που το μοιράζεται με συμφοιτητές από διάφορα μέρη της Ευρώπης.
2. Les poupées russes / Russian Dolls / Ρωσικές κούκλες
Πέντε χρόνια μετά το καλοκαίρι στη Βαρκελώνη, ο Xavier, ο William, η Wendy, η Martine και η Isabelle, επανασυνδέονται. Η ζωή του Xavier δεν πήγε βάσει σχεδίου και η ερωτική του ζωή είναι ακόμη μπερδεμένη.
In July
Ένας νεαρός ακολουθεί τον ήλιο από το Αμβούργο στο Βόσπορο για να βρει τον έρωτα της ζωής του. Στη διαδρομή θα γνωρίσει μία ιδιόρρυθμη κοπέλα. Εκείνη θα τον πείσει να αγοράσει ένα δαχτυλίδι των Μάγια με το σύμβολο του ηλίου, το οποίο όπως λέει θα τον οδηγήσει στον έρωτα αυτό.
Μία διαφορετική πρόταση, ''έθνικ'', καλοκαιρινή, δια χειρός Fatih Akin (Head-On, The Edge of Heaven, Soul Kitchen), παραγωγή Γερμανίας. Ένα πανέμορφο road movie για τον έρωτα, τη μοίρα, το ελεύθερο πνεύμα, η οποία γυρίστηκε κατά το διάστημα της έκλειψης ηλίου του 1999. Στον πρωταγωνιστικό ρόλο, ο γνωστός πλέον από το ''The Experiment'' και ''Run Lola Run'', Moritz Bleibtreu.
Trivia:
- Η διαδρομή στην Ρουμανία φαίνεται στην ταινία μονάχα σε φωτογραφίες επειδή δεν δόθηκε άδεια γυρίσματος.
- Ο σκηνοθέτης έχει σύντομη εμφάνιση στην ταινία (υπάλληλος στα ρουμανικά σύνορα)
Brothers of the Head
O Barry και Tom Howe είναι δίδυμα αδέλφια. Η ιδιαιτερότητά τους; Είναι σιαμαίοι. Αυτός θα είναι και ο λόγος που θα γίνουν διάσημοι. Ένας μουσικός παραγωγός τους ανακαλύπτει και δημιουργούν μαζί μία punk μπάντα, τους Bang Bang.
Ένα βρετανικό rockumentary/μουσικό δράμα, βασισμένο σε μία φανταστική ιστορία σιαμαίων αδελφών που έφτασαν στην κορυφή της λονδρέζικης μουσικής σκηνής των 70's. Ένα μυθιστόρημα του Brian Aldiss μετατρέπεται σε ψευδοντοκιμαντέρ.
Έξυπνη, προκλητική και ιδιόρρυθμη ταινία, αυστηρά για fans της punk και rock μουσικής.
Trivia: Ο ένας εκ των δύο αδελφών (Harry), έπαιξε τον drummer των Joy Division στην ταινία Control.
Confessions
Μια μητέρα, που πενθεί για τον χαμό της κόρης της, μεταμορφώνεται σε αιματηρή εκδικήτρια και σχεδιάζει να τιμωρήσει τους δολοφόνους του παιδιού της.
Η πρόταση της Ιαπωνίας για το Oscar ξενόγλωσσης του 2010, η οποία τελικά δεν κατάφερε να κερδίσει μια θέση υποψηφιότητας. Ένα δυνατό ψυχολογικό δράμα/θρίλερ, αρκετά ιδιόρρυθμο αλλά λίγο μπερδεμένο. Ο σκηνοθέτης δημιουργεί ένα ψυχογράφημα, έχοντας ως στόχο, όχι να παρατείνει την αγωνία σου (οι έφηβοι δολοφόνοι αποκαλύπτονται από την πρώτη σκηνή της ταινίας), αλλά να εξερευνήσει τους λόγους που οδήγησαν στην αποτρόπαια πράξη της δολοφονίας ενός παιδιού, μέσω των εξομολογήσεων του καθενός, και δίνει μεγάλη βάση στην σκιαγράφηση των χαρακτήρων και των οικογενειών τους.
Δεν ξέρω κατά πόσο θα αρέσει στο ευρύ κοινό, αλλά αξίζει μια προσπάθεια.
Μία τελευταία παρατήρηση: Η πρώτη σκηνή της αποκάλυψης, θα μπορούσε από μόνη της να αποτελέσει, με τη βοήθεια ενός κατάλληλου σεναρίου, ένα ολοκληρωμένο αστυνομικό/ψυχολογικό θρίλερ.
