19/12/13

Mask - Peter Bogdanovich (1985)


Mask 

Ο Roy είναι ένας έφηβος με παραμορφωμένο κρανίο και πρόσωπο. Η μητέρα του είναι δίπλα του και το άγριο lifestyle της, έρχεται σε αντίθεση με την τρυφερότητα που δείχνει απέναντι στο γιο της, ενώ παλεύει καθημερινά για να του εξασφαλίσει μία φυσιολογική ζωή.

Η αληθινή ιστορία του Roy Lee ''Rocky'' Dennis, που έπασχε από κρανιοσκελετική δυσπλασία και του οποίου το σώμα μετά το θάνατο του, δωρίστηκε στο Ιατρικό κέντρο Ronald Reagan UCLA. 

Ένα συγκλονιστικό βιογραφικό δράμα με πρωταγωνιστή τον αγνώριστο Eric Stoltz (Memphis BellePulp Fiction, The Butterfly Effect). 

Trivia:
- Το Mask βραβεύτηκε με Oscar καλύτερου μακιγιάζ και σπέσιαλ εφέ.
- Η Cher στο ρόλο της μητέρας, πήρε βραβείο καλύτερης ερμηνείας στις Κάννες.

Ascenseur pour l'échafaud / Elevator to the gallows / Ασανσέρ για δολοφόνους - Louis Malle (1958)


Elevator to the Gallows 

Ο Julien δολοφονεί τον σύζυγο της ερωμένης του. Φεύγοντας όμως, παγιδεύεται στο ασανσέρ. Κι ενώ εκείνη τον αναζητά στο νυχτερινό Παρίσι, ένα νεαρό ζευγάρι που έχει κλέψει το αυτοκίνητό του, μπλέκεται σε μια υπόθεση φόνου.

Ένα γαλλικό film noir, βασισμένο στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Noel Calef, με ένα δεμένο σενάριο, διασκευασμένο από τον ίδιο, που κρατά αμείωτο το ενδιαφέρον του θεατή. 


Εξαιρετική κινηματογράφηση, με την επιβλητική ατμόσφαιρα του νυχτερινού Παρισιού, ρεαλιστικές εικόνες, πολύ καλές ερμηνείες, ιδιαίτερα από τη Jeanne Moreau στον πιο χαρακτηριστικό ρόλο της καριέρας της και ένα από τα καλύτερα jazz soundtracks ever, από τον Miles Davis.

Basquiat - Julian Schnabel (1996)


Basquiat 

Η αληθινή ιστορία του Jean-Michel Basquiat, ενός καλλιτέχνη που ξεκίνησε ως street artist και ζούσε στο δρόμο, μέχρι να τον ανακαλύψει ο Andy Warhol.

Μία εξεζητημένη περσόνα, όπως άλλωστε και ο κολλητός του, Andy, που πέρασε αστραπιαία από αυτό τον κόσμο, με τέσσερις κινήσεις: πείνα, δόξα, ναρκωτικά, θάνατος. 

Ο Jeffrey Wright ως πρωταγωνιστής, είναι εκπληκτικός, ο David Bowie σε ρόλο έκπληξη ως Warhol και άλλοι πασίγνωστοι ηθοποιοί, όπως ο Gary Oldman, ο Benicio Del Toro, ο Christopher Walken, κάνουν το πέρασμα τους από αυτό το βιογραφικό ψυχόδραμα, πράγμα που σε κάνει ακόμα πιο πολύ να θες να το δεις. 

Αν και πιστεύω ότι παρουσιάζει την ιδιαίτερη ατμόσφαιρα της Νέας Υόρκης του '80, ακριβώς έτσι όπως ήταν (ή έτσι όπως τη φαντάζομαι), κάτι λείπει από την ταινία. Η σκηνοθεσία; Το σενάριο; Ίσως ο συνδυασμός και των δύο να μην ήταν τόσο δυνατός. 
Παρ' όλα αυτά, αξίζει να το δεις για την ιστορία.

Case 39 / Υπόθεση 39 - Christian Alvart (2009)


Case 39 

Μία κοινωνική λειτουργός αναλαμβάνει την ασυνήθιστη υπόθεση ενός μικρού κοριτσιού με μυστηριώδες παρελθόν. Οι γονείς της το κακοποιούσαν και προσπάθησαν να το δολοφονήσουν. Η κατάσταση όμως, είναι πιο επικίνδυνη από ό,τι φαντάζεται.

Ψυχολογικό/μεταφυσικό θρίλερ σε σκηνοθεσία του Γερμανού Christian Alvart (AntibodiesPandorum), με την Renée Zellweger ως πρωταγωνίστρια, σ' ένα ρόλο διαφορετικό από αυτούς που την έχουμε συνηθίσει. 

Δεν είναι κάτι ιδιαίτερα πρωτότυπο, ούτε κάτι αριστουργηματικό, αλλά έχει συνεχείς ανατροπές που σε κρατάνε σε αγωνία και την κατάλληλη ατμόσφαιρα που χρειάζεται. 

Την μικρή Lilith ενσαρκώνει η πλέον συνηθισμένη horror πιτσιρίκα Jodelle Ferland (TheyKingdom HospitalSilent HillTideland).

Wild Bill - Dexter Fletcher (2011)


Wild Bill 

Ο Bill βρισκόταν 8 χρόνια στη φυλακή για εμπόριο ναρκωτικών και μόλις βγήκε με αναστολή. Επιστρέφοντας στο σπίτι, βρίσκει τους δύο ανήλικους γιους του εγκαταλελειμμένους από τη μητέρα τους. Αδιάφορος για όλα ως συνήθως, αποφασίζει να την κάνει ξανά, αλλά ο μεγάλος γιος του τον αναγκάζει να μείνει μαζί τους για κάποιο χρονικό διάστημα, μέχρι η κοινωνική λειτουργός να πειστεί και να μην τους στείλει στο ίδρυμα. Δυστυχώς, ο μικρός γιος δείχνει να ακολουθεί τα βήματα του πατέρα του.

Κοινωνικό δράμα βρετανικής παραγωγής και η πρώτη σκηνοθετική δουλειά του ηθοποιού Dexter Fletcher (ο νεαρός Caravaggio στην ομώνυμη ταινία). 


Μία συμπαθητική ταινία, τρυφερή (παρά τα μικρά στιγμιότυπα βίας), με καλές ερμηνείες από μεγάλους και μικρούς. 

Απόκληροι της κοινωνίας σε φτωχογειτονιές, προσπαθούν να βελτιώσουν τον κόσμο τους, να δείξουν έμπρακτα τη μεταμέλειά τους και να γνωστοποιήσουν σε εμάς τους θεατές, ότι η οικογένεια είναι ό,τι πιο ιερό στη ζωή κάποιου. Θα τα καταφέρουν;

Kimyô na sâkasu / Strange circus / Παράξενο τσίρκο - Shion Sono (2005)


Strange Circus 

ΠΡΟΣΟΧΗ: Αυστηρά για fans του Cinema de Bizarre:

Η Taeko γράφει ένα μυθιστόρημα έρωτα, πάθους και αιμομιξίας. Μέσω αυτού όμως, θα έρθει αντιμέτωπη με τον ίδιο της τον εαυτό αλλά η πραγματικότητα είναι πολύ σκληρή για να την αντέξει.


Η λατινικής προέλευσης λέξη circus, από την ελληνική λέξη κίρκος (αναγραμματισμός της λέξης κρίκος), σημαίνει κύκλος. 


Το βασικό θέμα αυτής της μακάβριας ιστορίας λοιπόν, είναι ένας κύκλος. Ο φαύλος κύκλος που δημιουργεί μία τόσο αποτρόπαια πράξη, όπως είναι η κακοποίηση ανηλίκου. 

Μία μίξη παραδοσιακού Grand Guignol θεάτρου και αλλόκοτου σινεμά, επενδυμένο μουσικά από τον ίδιο τον σκηνοθέτη, με μελωδίες που στοιχειώνουν. 

Με λίγα λόγια, όταν το γιαπωνέζικο σινεμά συνάντησε τον Alejandro Jodorowsky.

Laurence anyways / Λωράνς για πάντα - Xavier Dolan (2012)


Laurence gia panta

Ο Laurence και η Fred είναι ένα πολύ αγαπημένο και ιδιόρρυθμο ζευγάρι. Ύστερα από 2 χρόνια σχέσης, ο Laurence αποφασίζει να της αποκαλύψει ένα μεγάλο μυστικό που κρύβει μέσα του για 30 χρόνια. Νιώθει ξένος μες στο σώμα του και θέλει να κάνει επέμβαση αλλαγής φύλου.

Μία συνεργασία Καναδά και Γαλλίας στην παραγωγή, που βρήκε μεγάλη απήχηση στο φεστιβάλ Καννών και άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις. Ένα εκπληκτικό ερωτικό δράμα και μία σπαρακτική ιστορία αγάπης. 

Εγώ προσωπικά δεν βρήκα κανένα αρνητικό στοιχείο στην ταινία, αν και κάποιοι θεώρησαν αρνητικό στοιχείο την υπερβολή (ποιά υπερβολή;). Εξαιρετική σκηνοθεσία, πολύ καλό σενάριο (όχι όμως άρτια δεμένο γιατί υπήρχαν κάποια κενά), πανέμορφη φωτογραφία, άψογη μουσική επένδυση με κομμάτια-σταθμούς των 80's και μία ανατριχιαστική ερμηνεία από την Suzanne Clément, η οποία σηκώνει για μένα στις πλάτες της όλη την ταινία. Ο πρωταγωνιστής Melvil Poupaud αν και ήταν αξιοπρεπής στο ρόλο του, δεν κατάφερε να με συγκλονίσει. 

Αξίζει να αναφερθεί, πως στην ταινία δεν υπάρχει ούτε μία στιγμή χυδαιότητας αλλά είναι άκρως συγκινητική και τρυφερή. Να κλείσω την κριτική μου με ένα quote του Laurence: ''Είναι σαν να κρατάς την ανάσα σου κάτω από το νερό για 30 χρόνια''. 

Δες το με το μυαλό σου ορθάνοιχτο.

Fact: Το 29% των transexuals δεν είναι gay και κάνουν σχέσεις με γυναίκες.