In their skin - Jeremy Power Regimbal (2012)

In Their Skin

Ο Mark, η Mary και ο γιος τους Brendon προσπαθούν να ξανασταθούν στα πόδια τους μετά από το χαμό της μικρής τους κόρης. Ένα ταξίδι στο εξοχικό τους ίσως βοηθήσει την επανένωση της οικογένειας. Κάτι όμως θα ταράξει τη γαλήνη τους...

Η πρώτη σκηνοθετική προσπάθεια του Jeremy Power Regimbal και μία ιστορία γραμμένη από τον ίδιο και τα αδέλφια Close (O Joshua Close παίζει τον Mark). 

Σκηνοθετικά λοιπόν δεν είναι καθόλου κακό, η φωτογραφία είναι σκοτεινή, καταθλιπτική και ταιριάζει απόλυτα στην ατμόσφαιρα της ταινίας, σαν σενάριο όμως χωλαίνει. 

Ξεκινά πολύ καλά, σε βάζει στο κλίμα, αλλά χάνει την ουσία στη συνέχεια. 

Η ταινία βασικά μύριζει Haneke από μακριά, όχι μόνο ως ιδέα και ως σκηνοθεσία αλλά και στα πιο απλά πράγματα (παρατήρησε το πώς παρουσιάζουν τον τίτλο της ταινίας στην αρχή). Φανερά επηρεασμένοι από το Funny Games, προσπαθούν να δημιουργήσουν κάτι ανάλογο αλλά λίγο οι ηθοποιοί (με μόνη εξαίρεση τον James D' Arcy), λίγο η υποτονική ατμόσφαιρα, λίγο η έλλειψη τρόμου, κάνουν την ταινία flat και να απέχει παρασάγγας από το Haneke-ικό αριστούργημα. 

Δες το αν δεν έχεις τίποτα καλύτερο να δεις αλλά αν δεν το δεις και ποτέ, δε χάνεις.

Il y a longtemps que je t'aime / I've loved you so long / Απλά σ' αγαπώ - Philippe Claudel. (2008)

I've Loved You So Long 

H Léa ξανασυναντά την αδερφή της Juliette. Μόλις αποφυλακίστηκε. 15 χρόνια στη φυλακή. Κανείς δεν τη θέλει και κανείς δεν τη βοηθά εκτός από την αδερφή της. Η αιτία φυλάκισης; Σκότωσε το παιδί της με τα ίδια της τα χέρια.

Μία συγκινητική και δυνατή ερμηνευτικά ταινία, για μένα η καλύτερη ερμηνεία της Kristin Scott Thomas, σκηνοθετημένη από το Philippe Claudel.

Danika - Ariel Vromen (2006)

Danika 

Η Danika, σύζυγος και μητέρα τριών παιδιών προσπαθεί να καταπολεμήσει τις φοβίες της πηγαίνοντας σε ψυχολόγο. Οι φοβίες της όμως γίνονται όλο και πιο έντονες, με αποτέλεσμα να μπερδεύει την πραγματικότητα με τη φαντασία και το μυαλό της να παίζει τα πιο επικίνδυνα παιχνίδια. 

Ψυχολογικό θρίλερ σε σκηνοθεσία του Ισραηλινού Ariel Vromen (The Iceman) με τη Marisa Tomei (Chaplin, Only You, Before the Devil Knows You're Dead). 

Τίποτα το ιδιαίτερο, έχει αρκετές ανακρίβειες και περιττές λεπτομέρειες, αλλά βλέπεται άνετα και έχει το δικό μου αγαπημένο στοιχείο, την ανατροπή.

Sånger från andra våningen / Songs from the second floor / Τραγούδια από το δεύτερο όροφο - Roy Andersson (2000)

Songs from the Second Floor 

Ένας υπάλληλος απολύεται με εξευτελιστικό τρόπο, ένας μετανάστης δέχεται βίαιη επίθεση σε έναν πολυσύχναστο δρόμο, ένα μάγος κάνει θάλασσα ένα νούμερό του και ο Kalle βάζει φωτιά στο κατάστημα επίπλων του για να εισπράξει την ασφάλεια. Tην επόμενη μέρα, χάος και πανικός επικρατούν παντού και μόνο ο εκείνος μοιάζει να κατανοεί τον παραλογισμό, συνειδητοποιώντας πόσο δύσκολο είναι να είσαι άνθρωπος.

Ο Σουηδός σκηνοθέτης Roy Andersson, επιστρέφει το 2000, ύστερα από 25 χρόνια απουσίας με ένα κινηματογραφικό ποίημα, εμπνευσμένο από τον Περουβιανό ποιητή César Vallejo, και κερδίζει το βραβείο της κριτικής επιτροπής στο Φεστιβάλ Καννών. 

H ταινία παρουσιάζει μια σειρά περιστατικών χωρίς λογικό ειρμό. 

Από τις πιο ιδιαίτερες και αλλόκοτες ταινίες που έχω δει. 

Υπέροχη φωτογραφία και σκηνοθεσία. 

Επιβάλλεται να τη δεις με απόλυτη συγκέντρωση, καθαρό μυαλό και αγάπη. Θα σε συγκινήσει και θα σε βοηθήσει να δεις μέσα σου. Δώσε της μία ευκαιρία.

Shelter ή 6 Souls / Το άσυλο - Måns Mårlind, Björn Stein (2013)

6 Souls

Η ψυχίατρος Cara Harding έχει αποκτήσει εξαιρετική επαγγελματική φήμη, διερευνώντας το σύνδρομο των πολλαπλών προσωπικοτήτων, μέχρι τη στιγμή που συναντά έναν εγκληματία ψυχασθενή. Ο κόσμος της γίνεται άνω κάτω.

Σουηδοί σκηνοθέτες από την μία, αμερικανική παραγωγή από την άλλη. 

Δεν σας το κρύβω ότι το κατέβασα χωρίς να δω trailer ή βαθμολογία, απλά και μόνο γιατί έπαιζε ο Jonathan Rhys Meyers (η Julianne Moore μου είναι τρομερά αντιπαθής). 

Τελικά, ήταν ένα αρκετά καλό ψυχολογικό θρίλερ το οποίο ξεπερνά τον εαυτό του και καταλήγει ταινία τρόμου, ωραία σκοτεινή ατμόσφαιρα, με απότομες και τρομακτικές σκηνές ακριβώς όπως πρέπει να είναι σε μία τέτοια ταινία. 

Υπερβολές φυσικά και υπάρχουν ως συνήθως, αλλά για μένα αξίζει μία προβολή τουλάχιστον μιας και εξυπηρετεί τον βασικό σκοπό ενός horror movie.

La habitación de Fermat / Fermat's Room / Το δωμάτιο του Φερμάτ - Luis Piedrahita, Rodrigo Sopeña (2007)

Fermat's Room 

Κάποιες μαθηματικές ιδιοφυίες καλούνται να επιλύσουν μία ακολουθία. Τέσσερις από αυτούς θα είναι οι νικητές. Το επόμενο βήμα είναι να βρεθούν στη μέση του πουθενά, στο δωμάτιο ενός μυστηριώδους τύπου, του Fermat με την πρόφαση ότι πρέπει να βρουν τη λύση ενός μεγάλου και σημαντικού αινίγματος.

Ισπανική παραγωγή χαμηλού budget, με σχετικά άγνωστους ηθοποιούς στο ευρύ κοινό. 

Πρόκειται για ένα ψυχολογικό θρίλερ μυστηρίου, αρκετά έξυπνο και αγωνιώδες, παρά τις παιδικές σπαζοκεφαλιές που μας αραδιάζουν καθ' όλη τη διάρκεια της ταινίας. Ίσως κι αυτό να είναι ένα σεναριακό τέχνασμα για να μην κουραστεί ο θεατής αλλά να απολαύσει την ταινία και να επικεντρώσει το ενδιαφέρον στην αγωνία που προκαλείται. 

Όπως και να 'χει, είναι μικρής διάρκειας (μόλις 88 λεπτά), οπότε δεν προλαβαίνεις να το μετανιώσεις. Αξίζει σίγουρα μία προβολή κατά τη γνώμη μου.

Junebug / Μία ξένη ανάμεσά μας - Phil Morrison (2005)

Junebug 

Ένα ζευγάρι ξεκινά για ένα επαγγελματικό ταξίδι στην ύπαιθρο, συμπτωματικά κοντά στο χωριό όπου μεγάλωσε ο άνδρας. Η επίσκεψη επιβάλλεται, αφού οι γονείς του δεν έχουν γνωρίσει ποτέ τη νύφη τους. Εκείνη με τη σειρά της, γνωρίζει μία διαφορετική πολιτισμική πραγματικότητα και ανακαλύπτει μία άγνωστη πλευρά του συζύγου της. 

Ο Phil Morisson, στην πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του, σκέφτεται σαν θεατής, συνεπώς κόβει τις περιττές και στερεότυπες σκηνές και προσφέρει μία μινιμαλιστική αφηγηματική άποψη. Δεν υπεραναλύει τους χαρακτήρες αλλά τους αφήνει ελεύθερους να εκφράσουν ρεαλιστικά συναισθήματα, κατορθώνοντας έτσι να ''κλέψει'' από τους πρωταγωνιστές του, εξαιρετικές ερμηνείες. 

Ηθικό δίδαγμα; Οι ανεξάρτητοι δημιουργοί πάνε το αμερικανικό σινεμά μπροστά.