Nine Queens
Δύο απατεωνίσκοι, προσπαθούν να πουλήσουν σ' έναν συλλέκτη πλαστά γραμματόσημα. Έχουν μόνο 24 ώρες να στήσουν την τέλεια απάτη. Έρχονται όμως αντιμέτωποι με το εξής ερώτημα: Τελικά, ποιός εξαπατά ποιόν;
Αργεντίνικη παραγωγή με την υπογραφή του Fabián Bielinksy στο σενάριο και τη σκηνοθεσία και το Ricardo Darín στον πρωταγωνιστικό ρόλο (The Secret in Their Eyes, Chinese Take-Out).
Πρόκειται για μία καθηλωτική ταινία, ευρηματική, γεμάτη σασπένς και συνεχείς ανατροπές, πρωτότυπη δομή, πανέξυπνο χιούμορ και απολαυστικές ερμηνείες.
Εναλλακτικά, για τους φίλους του Αμερικανικού σινεμά, υπάρχει το Criminal, υποδεέστερο του πρωτοτύπου, το οποίο είναι remake σε σκηνοθεσία του Gregory Jacobs (Assistant Director του Steven Soderbergh).
Ένας νεαρός Εβραιο/Αμερικανός, συλλέκτης αντικειμένων και εμπειριών, ταξιδεύει στην Ουκρανία, επιθυμώντας να ανακαλύψει το παρελθόν του παππού του. Στο δρόμο του εμφανίζονται τρεις υποτιθέμενοι ξεναγοί. Ένας εκκεντρικός νεαρός, ο θεοπάλαβος παππούς του και το διαταραγμένο σκυλί του παππού. Το ταξίδι για την Οδησσό ξεκινά.
Μια ταινία βασισμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Jonathan Safran Foer, που δεν έγινε πολύ γνωστή στην Ελλάδα, η πρώτη σκηνοθετική και σεναριακή δουλειά του Liev Schreiber (Manchorian Candidate, The Hurricane, Scream), με πρωταγωνιστές τον γνωστό σε όλους μας Frodo από το Lord Of The Rings, Elijah Wood και τον ιδιαίτερο frontman των Gogol Bordelo, Eugene Hutz.
O Schreiber, μέσω αυτής της ταινίας, έχει καταφέρει να οπτικοποιήσει την ανάγκη και την παρόρμηση του ανθρώπου να μάθει την ιστορία του, να ταξιδέψει και να αποκτήσει εμπειρίες.
Συνδυάζει το έξυπνο χιούμορ με την συγκίνηση και τη γλυκιά θλίψη του ανεκπλήρωτου.
Από τις πιο όμορφες ταινίες που έχω δει.
Ένα ηλικιωμένο ζευγάρι συνταξιούχων μουσικών, θα περάσει από μία μεγάλη δοκιμασία, όταν η γυναίκα αρρωστήσει βαριά
.Ο Michael Haneke, δε σταματά να μας εκπλήσσει.
Με πρωταγωνιστές δύο Βετεράνους του Ευρωπαικού σινεμά, Jean-Louis Trintignant (Il Conformista, Trois Couleurs: Rouge) και Emmanuelle Riva (Hiroshima mon Amour, Trois Couleurs: Bleu), αλλά και την πρωταγωνίστρια των πιο εξεζητημένων γαλλικών ταινιών, Isabelle Huppert στο ρόλο της κόρης (La pianiste, Le temps du loup), παραδίδει στο φιλοθεάμον κοινό, μία από τις καλύτερες και πιο θλιβερές ταινίες του 2012, η οποία κέρδισε το Χρυσό Φοίνικα στις Κάννες και το Oscar καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας.
Δυστυχώς, δεν είχε μεγάλη επιτυχία στο σινεμά, γι' αυτό και βγήκε γρήγορα προς ενοικίαση, παρ' όλα αυτά, οι ερμηνείες ήταν συγκλονιστικές και αυτό είναι μία τρανή απόδειξη πως ένας καλός ηθοποιός δεν χάνει το ταλέντο του όσο περνούν τα χρόνια, αλλά γίνεται πολύ καλύτερος
Ένας χήρος, ύστερα από προτροπή ενός φίλου, κανονίζει audition δήθεν για ταινία, για να βρει νύφη. Μία κοπέλα του κάνει τρομερή εντύπωση και ζητά να την ξαναδεί. Κάποιες φορές όμως, το ένστικτο μας οδηγεί σε λαθεμένες επιλογές.
Ακόμη ένα εξαιρετικό σοκαριστικό horror movie από το master του είδους, Takashi Miike.
Δεν έχω να πω πολλά.
Θα μου μείνει απλά αξέχαστος ο ήχος του λεπτού σύρματος ενώ σκίζει τη σάρκα σε συνδυασμό με το παρανοικό γέλιο της πρωταγωνίστριας.
Από τις καλύτερες στιγμές του J-horror.
Η ιστορία ενός ατίθασου και ανυπότακτου νέου με ταραγμένο παρελθόν και η ζωή του στη νέα πόλη ανάμεσα σε φίλους και εχθρούς.
Με την υπογραφή του εξαιρετικά ταλαντούχου αλλά υποτιμημένου ακόμη και σήμερα, Nicholas Ray και τον James Dean στον πρωταγωνιστικό ρόλο.
Ο Ray μέσω του Επαναστάτη, έχει καταφέρει να δημιουργήσει ένα πραγματικά διαχρονικό φιλμ και δείχνει να κατανοεί το πώς βιώνουμε τη ζωή μας ως δράμα, όσο είμαστε ακόμη νέοι.
Ο James Dean με τη σειρά του, ερμηνεύει εκπληκτικά (όλοι θυμόμαστε το ''You're tearing me apart!'') δίνοντας με όλο του το σώμα τη δραματικότητα που χρειάζεται, η οποία πηγάζει από την εσωτερική σύγχυση του ήρωα.
Θεωρώ πως είναι η καλύτερη από τις τρεις ταινίες που πρόλαβε να πρωταγωνιστήσει στη σύντομη ζωή του και αξίζει να τη δείτε για να εκτιμήσετε το ταλέντο ενός αδικοχαμένου ηθοποιού.
Πρόκειται για μία ταινία που έχει τη δύναμη να συγκινήσει αλλά και να προκαλέσει έως και την τελευταία σκηνή.
Με λίγα λόγια ο Επαναστάτης, καταλαμβάνει ξεχωριστή θέση στην ιστορία του κινηματογράφου και θεωρείται από τις πλέον κλασικές ταινίες.
Trivia: Η ταινία προοριζόταν να γίνει ασπρόμαυρη αλλά ο Ray έπεισε τη Warner να γυριστεί έγχρωμη.
Ένας απατεωνίσκος που ξεγελά τον κόσμο ότι είναι μάγος, μετά από ένα κυκλώνα, βρίσκεται σε μία μαγεμένη χώρα της οποίας το μέλλον είναι στα χέρια του.
Σε σκηνοθεσία του Sam Raimi (Evil Dead, Spiderman, Drag me to hell) αποτελεί το prequel του Wizard of Oz, με τον James Franco στον πρωταγωνιστικό ρόλο.
Αρχικά να πω ότι η ταινία ήταν πιο ''χαζεμένη'' κι από το Alice In Wonderland, χωρίς αυτό να είναι απαραίτητα κακό.
Αυστηρά ακατάλληλη για άτομα που περιμένουν να δουν κάτι μεταξύ The Chronicles of Narnia και Harry Potter.
Εϊναι μία καθαρά οικογενειακή προς παιδική ταινία, η οποία κατά τη γνώμη θα έπρεπε να προβάλλεται και μεταγλωττισμένη.
Καλές στους ρόλους τους, η Michelle Williams και η Rachel Weisz που όσο παρακολουθούσα τη δεύτερη δεν μπορούσα να σταματήσω να τη φαντάζομαι στη θέση της Charlize Theron ως μητριά της Χιονάτης (πόσο πιο φρόνιμη επιλογή θα ήταν;)
Ο James Franco από την άλλη, στην προσπάθεια του να δώσει λίγη μαγεία από την θεατρικότητα των ηθοποιών του '30 και του '40, γίνεται υπερβολικός.
Όσο για την πανέμορφη Mila Kunis... Μάλλον ξεχάστηκε και νόμιζε πως έπαιζε στο American Pie. Απαίσια.
Για το τέλος, άφησα τον σκηνοθέτη της ταινίας, που για τα effects του και μόνο, υποκλίνομαι. Βλέπεις πως με μεγάλη μαγκιά χρησιμοποίησε ξεπερασμένα effects, μεταφέροντας έτσι το θεατή στα κινηματογραφικά παραμύθια των 80's.
Σύγκριση δεν θα κάνω σε καμία περίπτωση με το κλασικό διαμάντι του 1939, αλλά ούτε θα κάνω λόγο για το αν ήταν πιστή στο μυθιστόρημα του L. Frank Baum γιατί απλά δεν το έχω διαβάσει.
Θα πω όμως με σιγουριά ότι πέρασα ευχάριστα, χωρίς να βλέπω αριστούργημα.
I Spit on Your Grave (2010)
Μία κοπέλα, θύμα ενός βιασμού από μία παρέα φίλων, επιστρέφει, παίρνοντας εκδίκηση με τον πιο σκληρό και βασανιστικό τρόπο.
Remake του 1978, πολύ καλύτερο και πολύ πιο δυνατό από το original.
Όταν η εκδίκηση είναι η μόνη λύση.
Μόνο για fans του είδους.
I Spit on Your Grave 2 (2013)
Ένα μοντέλο, επιθυμώντας να βγάλει καινούριες φωτογραφίες για το πορτφόλιο της, πέφτει θύμα του υποτιθέμενου φωτογράφου και της παρέας του.
Μετά το remake της ταινίας του 1978, το 2010, έρχεται η δεύτερη ταινία από τον ίδιο σκηνοθέτη, η οποία όμως δεν αποτελεί sequel της πρώτης αλλά πρόκεται για μία παρόμοια ιστορία.
Πολύ σκληρό το θέμα του βιασμού, οπότε οφείλω να προειδοποιήσω για τις σκηνές που θα δείτε (όπως και στο πρώτο άλλωστε).
Αν και το πρώτο κατά την άποψή μου ήταν πιο δυνατό, το δεύτερο είναι πιο αηδιαστικό.
Βέβαια, η ιστορία είναι τραβηγμένη από τα μαλλιά και πολλές φορές αναρωτήθηκα ''γιατί; πού και πώς;'' αλλά το βλέπεις αν σου άρεσε το πρώτο, έτσι για το γαμώτο
