Vertigo / Δεσμώτης του ιλίγγου - Alfred Hitchcock (1958)

Vertigo

Ένας συνταξιούχος αστυνομικός στο Σαν Φρανσίσκο, ο οποίος υποφέρει από ιλίγγους και έχει υψοφοβία, αναλαμβάνει να λύσει το αίνιγμα της αυτοκτονικής και μυστηριώδους συζύγου ενός φίλου. 


Εξαιρετικός James Stewart σε ένα αριστούργημα δια χειρός Alfred Hitchcock, το οποίο εν μέρει αποτελεί, αλληγορικά, την σκιαγράφηση της προσωπικότητας και των ψυχολογικών θεμάτων του ίδιου του σκηνοθέτη και πραγματεύεται τις ανθρώπινες αδυναμίες, είτε εκφράζονται μέσα από φόβους, είτε μέσα από νευρώσεις και ψυχώσεις. 

Βασισμένο στο μυθιστόρημα των Pierre Boileau και Thomas Narcejac, ''D' entre les morts'', που οι ίδιοι έγραψαν με σκοπό τη μεταφορά του στον κινηματογράφο από τον Hitchcock, μιας και του είχαν αρνηθεί το Les Diaboliques (Diabolique).

Ταινία - σταθμός που δεν πρέπει κανείς να αγνοήσει.

The innocents - Jack Clayton (1961)

The Innocents

Μία γκουβερνάντα αναρωτιέται αν τα δυο παιδιά που έχει αναλάβει, είναι στοιχειωμένα από τα φαντάσματα δύο διεφθαρμένων ενηλίκων ή αν η φαντασία, της παίζει ύπουλα παιχνίδια. Καθώς περνά ο καιρός, όσα συμβαίνουν κάνουν το δίλημμα ακόμα πιο έντονο. 

 Μία εύθραυστη ψυχολογικά ηρωίδα, νευρωτική, καταπιεσμένη σεξουαλικά, που παλεύει να κρατηθεί πίσω από τη γραμμή που χωρίζει την λογική από την παράνοια, μία νοσηρή μεταφυσική ιστορία που προκαλεί έκσταση, μία αινιγματική ατμόσφαιρα με εξαιρετικό φωτισμό που παίζει με την ψυχολογία του θεατή και η σκηνοθετική μαεστρία του Jack Clayton, χαρίζουν στο μυθιστόρημα του Henry James ''The turn of the screw'', την κινηματογραφική διασκευή που του αξίζει. 

 Στο ρόλο της γκουβερνάντας, η Deborah Kerr.

Trivia:
Από την ταινία αλλά και από το μυθιστόρημα, είναι φανερά επηρεασμένο το The Others του Alejandro Amenabar.

XXY - Lucía Puenzo (2007)

XXY

Η δραματική ιστορία ενός ερμαφρόδιτου 15χρονου παιδιού, το οποίο έχει καθημερινά να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις της ιδιαιτερότητάς του και τις αντιδράσεις των κατοίκων της επαρχίας που ζει.

 Κοινωνικό δράμα, βασισμένο σε μία μικρή ιστορία του Sergio Bizzio με τον τίτλο ''Cinismo'' (Κυνισμός), συνεργασία Αργεντινής, Ισπανίας και Γαλλίας στην παραγωγή.

Μία λιτά γυρισμένη ταινία, χωρίς πομπώδεις ερμηνείες, απλή, καθημερινή με την πιο αντιπροσωπευτική ήρεμη δύναμη της Αργεντινής ερμηνευτικά στο ρόλο του πατέρα, τον Ricardo Darin.
 

Μία ιστορία τόσο δραματική και παράλληλα τόσο υπερβολική, που σχεδόν φαίνεται ψεύτικη για όσους δε γνωρίζουν (κι όμως ακόμα υπάρχουν). 

XXY είναι μία γενετική ανωμαλία, γνωστή ως και σύνδρομο Κλαϊνεφέλτερ, εξαιτίας της οποίας υπάρχει στο άτομο ένα έξτρα χρωμόσωμα, το οποίο με τη σειρά του οδηγεί στον 

ερμαφροδιτισμό (με λίγα λόγια). 

Ο/η Alex λοιπόν, το οποίο άτομο επέλεξαν να έχει θηλυκή όψη στην ταινία για λόγους σκηνοθετικής ''οικονομίας'', είναι μία πληγωμένη ψυχή που από μικρό παιδί ταλαιπωρείται με χάπια, με επεμβάσεις, έχει να αντιμετωπίσει καθημερινά τον περίεργο και αμόρφωτο επαρχιακό κόσμο, τον χλευασμό, την απόρριψη, γεγονότα που την έκαναν να είναι πιο ώριμη από τα άλλα παιδιά της ηλικίας της, αλλά παρ' όλα αυτά, κρατά την παιδικότητά της, όταν τα πράγματα δυσκολεύουν.

Θα είμαι ειλικρινής. Έχοντας στα χέρια σου μία τέτοια θεματολογία, μπορείς να κάνεις μία ταινία αριστούργημα. Το XXY απέχει πολύ από αυτό, ερμηνευτικά δεν μπορώ να πω ότι με άγγιξε ιδιαίτερα, αλλά όπως και να 'χει, είναι μία ταινία άκρως διδακτική και δημιουργεί κοινωνικό προβληματισμό και ηθικά διλήμματα που αφορούν την ελευθερία του ατόμου, μέσα από την τραγικότητα της ανθρώπινης ύπαρξης και την κρίση της σεξουαλικής ταυτότητας ενός νέου παιδιού. 

Gothic - Ken Russell (1986)

Gothic

Η ιστορία εκείνης της βροχερής νύχτας που η Αγγλίδα συγγραφέας Mary Shelley δημιούργησε το κλασικό μυθιστόρημα Frankenstein. 

Ιστορίες φαντασμάτων, προσωπικοί δαίμονες, παράνοια, ερωτικά παιχνίδια και σεξουαλικές φαντασιώσεις υπό την επήρεια ναρκωτικών ουσιών, στο κτήμα του λόρδου Βύρωνα. Η Mary παρασύρεται σ'έναν αρρωστημένο κόσμο από τον εραστή της Shelley και την ετεροθαλή αδερφή της Claire, καθώς ο λόρδος Βύρων τους οδηγεί στα σκοτεινότερα μονοπάτια της ψυχής τους.
Το 1986 o σκηνοθέτης του Tommy και του Altered States, σκηνοθετεί μία ταινία που απέχει πολύ από το αριστούργημα. Παρ' όλα αυτά, αξίζει να το δεις μόνο και μόνο για την ιστορία, αγνοώντας το 5,6 του IMDb. 

Ένα συνονθύλευμα πραγματικών γεγονότων με πολλά και έντονα στοιχεία φαντασίας και γοτθικού τρόμου. 

Πρωταγωνιστές ο Gabriel Byrne ως λόρδος Byron, η Natasha Richardson ως Mary Shelley, ο νεαρός ακόμα Julian Sands ως Shelley και ο Timothy Spall ως Dr. Polidori.

Έχει πολύ σωστά χαρακτηριστεί ως ταινία τρόμου του σκεπτόμενου ατόμου

Madeo / Mother - Joon-ho Bong (2009)

Mother

Μία μητέρα ζει με με τον 28χρονο γιο της, ο οποίος φαίνεται να έχει νοητική στέρηση. Όταν αυτός κατηγορηθεί για τη δολοφονία μίας νεαρής κοπέλας, εκείνη θα κάνει τα πάντα για να αποδείξει την αθωότητά του.

 
Δραματικό θρίλερ της Ν. Κορέας, σε σκηνοθεσία του χαρακτηριστικότατου πλέον σε ύφος, Joon-ho Bong (The Host, Memories of Murder, Snowpiercer), η οποία προβλήθηκε εκτός συναγωνισμού στο φεστιβάλ Καννών, το 2009.

Όμορφη κινηματογράφηση και δυνατές ερμηνείες, κυρίως από την Hye-ja Kim στο ρόλο της μητέρας. Βέβαια, όπως και σε άλλες ταινίες του Κορεάτη σκηνοθέτη, είναι έντονο το χιουμοριστικό στοιχείο και η υπερβολή στους χαρακτήρες, κάτι που κάνει αυτόματα την ταινία να μην είναι αρεστή σε όλους.

Δημιουργεί κοινωνικό προβληματισμό, κρατά το ενδιαφέρον αμείωτο με τις συνεχείς ανατροπές, ειδικά προς το τέλος, και σε βάζει στη διαδικασία να αναρωτηθείς για το τί είναι σωστό και τί λάθος, τί είναι καλό και τί κακό και μέχρι που μπορείς να φτάσεις για τους ανθρώπους που αγαπάς.

Μία ιδιαίτερη παραγωγή, αμφιλεγόμενου χαρακτήρα. Ή την εκτιμάς ή τη θεωρείς βαρετή (κάτι που άκουσα, όχι κάτι που πιστεύω). Εγώ επιλέγω το πρώτο.

Locke - Steven Knight (2013)

Locke

Ο Ivan Locke είναι ένας οικογενειάρχης που εργάζεται ως επιβλέπων μηχανικός σε κατασκευαστική εταιρεία. Η ζωή του θα αλλάξει μέσα σ' ένα βράδυ, ξεκινώντας μία διαδρομή από το μέρος που μένει προς το Λονδίνο.

Ψυχολογικό δράμα/θρίλερ, συνεργασία Βρετανίας και Αμερικής στην παραγωγή.

Ένα ιδιαίτερο road movie με κλειστοφοβική ατμόσφαιρα, πλαισιωμένο από ένα μόνο ηθοποιό (όλοι οι υπόλοιποι είναι στο τηλέφωνο). Ένα one man show, που θα μπορούσε άνετα να είναι θεατρική παράσταση, με τον Hardy εμφανώς γηρασμένο, γιατί παίζει προφανώς ένα χαρακτήρα μεταξύ 45  και 50 ετών, σ' ένα δύσκολο και απαιτητικό ρόλο, που αν ξεφύγει κανείς λίγο και υπερβάλλει, χάνει η ταινία όλη της την ουσία. 

Δεν περίμενα βέβαια το Locke για να καταλάβω ότι πρόκειται για έναν από τους καλούς ηθοποιούς της νέας γενιάς (αρκεί να ρίξεις μία ματιά στο Stuart: A Life Backwards). Αυτό για το ερμηνευτικό κομμάτι που είναι και το βασικότερο για ένα τέτοιου είδους φιλμ.

Όσον αφορά τώρα την ταινία γενικότερα, η αλήθεια είναι πως με μπέρδεψε και με δίχασε. 
 Μου άρεσε γιατί περνά σε άλλο επίπεδο με βαθύτερα μηνύματα ή με κούρασε γιατί οπτικά δεν μου προσέφερε τίποτε άλλο από έναν άνδρα μέσα σ' ένα αμάξι και ένα σενάριο μονότονο; 
 Θα μιλήσω λοιπόν και για τα δύο.  

Από τη μία, είναι απίστευτα βαρετή αλλά το θετικό στην υπόθεση είναι ότι είναι μόνο 85 λεπτών και δεν αφορά τα mainstream μέλη μας ή όσους δεν είναι fans του Tom Hardy. 

 Από την άλλη όμως έχει να μας διδάξει πολλά. 

 Ένας απλός καθημερινός άνθρωπος μπαίνει στη διαδικασία να περάσει κάτι που έχει ξαναζήσει αλλά αυτή τη φορά αισθάνεται (δεν είναι) ''θύτης'' και όχι ''θύμα'' κι έχει τώρα την ευκαιρία να αποδείξει ότι δεν είναι αυτός που φοβόταν πως θα γίνει και είναι ανώτερος σαν οντότητα. Θα προσπαθήσει να εξιλεωθεί για τις αμαρτίες άλλων, ακόμα κι αν αυτό σημαίνει πως πρέπει τα θεμέλια της φυσιολογικής του ζωής να γκρεμιστούν, για να μπορέσουν κάποια άλλα να χτιστούν. Είναι άντρας, είναι υπεύθυνος και πάνω απ' όλα κρατά το λόγο του. Υπάρχει όμως γυρισμός, όταν η αλήθεια κινεί τα νήματα;

Trivia:

- Ο Tom Hardy ήταν κρυωμένος στην πραγματικότητα, όσο γυριζόταν η ταινία, οπότε ο δημιουργός αναγκάστηκε να περάσει την ιώση στο σενάριο.

-  Υπήρχε ένας ήχος που έκανε το αμάξι, ο οποίος αποσυντόνιζε τον πρωταγωνιστή αλλά αποφάσισαν να τον κρατήσουν, γιατί οι γκριμάτσες δυσαρέσκειας κολλούσαν στην ταινία. Αντικατέστησαν λοιπόν, για τον θεατή, τον ήχο αυτό με τη φράση: ''you have a call waiting''.

- Γυρίστηκε μέσα σε 8 ημέρες.

Klass / The class - Ilmar Raag (2007)

The Class

Ο Joosep, μαθητής Γυμνασίου στην Εσθονία, έχει πέσει θύμα εκφοβισμού (bullying) από όλη του την τάξη, κυρίως από μία συγκεκριμένη ομάδα, η οποία αποτελείται από τα ''cool'' παιδιά. Ο Kaspar, ένα από τα παιδιά αυτά, δείχνει να ενοχλείται από τη συμπεριφορά των φίλων του και αηδιασμένος πλέον, αποφασίζει να υπερασπιστεί τον Joosep, ξεκινώντας πόλεμο με τον αρχηγό της ομάδας. 
 

Εσθονική παραγωγή και στην ουσία, η μόνη ταινία του IImar Raag που πήρε την αναγνώριση που της άξιζε. Βασισμένο σε αληθινά γεγονότα, το Klass καταφέρνει να ισορροπήσει μεταξύ δράματος και κοινωνικού θρίλερ, δίνοντας μία ξεκάθαρη απάντηση για το τί είναι η σχολική βία και το πόσο σκληροί μπορούν να γίνουν οι έφηβοι μεταξύ τους.
Πηγαίνοντας μία τέτοια θεματολογία στα άκρα, περνά μέσα από τα μονοπάτια του Elephant του Gus Van Sant και της πραγματικής τραγικής ιστορίας του 1999, στο σχολείο Columbine του Colorado.

Δεν είναι μία εύκολη ταινία για τα πιο mainstream μέλη μας, έχει αργή πλοκή, αλλά η ιστορία ξεδιπλώνεται μπροστά στα μάτια του θεατή, χωρίς να μπερδεύει με χρονικές οπισθοδρομήσεις και περιττά σκηνοθετικά τρικ.

Αξίζει σίγουρα μία προβολή, διότι περιέχει ηθικά διδάγματα και εμφανή μηνύματα.

Trivia: Τη συγγραφική ομάδα αποτελούν σχεδόν όλοι οι νεαροί πρωταγωνιστές.