Återträffen / The reunion - Anna Odell (2013)

The Reunion

Η Anna, μία διάσημη καλλιτέχνιδα της τηλεόρασης και του κινηματογράφου, υπήρξε στα σχολικά της χρόνια θύμα bullying. Τώρα, 20 χρόνια μετά, στο reunion με τους συμμαθητές της, θα προσπαθήσει να πει όσα κρατούσε μέσα της τόσα χρόνια.

 Το σκηνοθετικό ντεμπούτο της Σουηδέζας Anna Odell, βρίσκει τους θεατές πανέτοιμους να δεχτούν μία νέα δημιουργό στο χώρο του κινηματογράφου και αφήνει τις καλύτερες εντυπώσεις στο φεστιβάλ Βενετίας του 2013, προβαλλόμενο στα τμήματα ''Ορίζοντες'' και ''Εβδομάδα Κριτών'', κερδίζοντας το βραβείο FIPRESCI. 

 Μία σπουδή πάνω στον σχολικό εκφοβισμό, την ανισότητα που αιώνια επικρατεί στα πλαίσια μίας μαθητικής κοινότητας, τη βία, τα επώδυνα ψυχολογικά τραύματα που προκαλούνται στην τρυφερή ηλικία της εφηβείας και πώς αυτό μπορεί να έχει αντίκτυπο στην καθημερινότητά μας και στη ζωή μας γενικότερα.

  Ένα φιλμ ντοκιμαντερίστικου χαρακτήρα αλλά φανταστικού περιεχομένου, που το πρώτο μέρος του, βαδίζει στα χνάρια του εκπληκτικού Δανέζικου Festen - The Celebration του Thomas Vinterberg (σεναριακά, σκηνοθετικά αλλά όχι ''δογματικά''), συνεπώς σε προετοιμάζει να δεις κάτι αξιόλογο και δυνατό, αλλά δυστυχώς το δεύτερο μέρος του είναι αρκετά υποτονικό, με μία αίσθηση ανολοκλήρωσης προς το τέλος. 

Αμφιλεγόμενη παραγωγή, αξίζει όμως μία προβολή, γιατί η Anna είμαι σίγουρη ότι έχει τις δυνατότητες να μας προσφέρει καλύτερες και ωριμότερες δουλειές στο μέλλον. 

PS: Μη διαβάσεις την υπόθεση αλλού, χάνεται όλο το πρώτο μέρος της ταινίας.

La grande bellezza / The great beauty / Η τέλεια ομορφιά - Paolo Sorrentino (2013)

I teleia omorfia

Ο Jep Gamberdella, ένας γοητευτικός αλλά κυνικός 60άρης δημοσιογράφος, αλλά και συγγραφέας που τα έχει παρατήσει, απολαμβάνει στο μέγιστο την κοινωνική ζωή της πόλης. Κουρασμένος από τον τρόπο ζωής του, ο Jep καμιά φορά ονειρεύεται να ξαναπιάσει το γράψιμο, στοιχειωμένος από τις αναμνήσεις ενός νεανικού έρωτα. 

O Paolo Sorrentino, για ακόμα μία φορά, συνεργάζεται με την αρσενική του μούσα που ακούει στο όνομα Toni Servillo (έχουν ξανασυνεργαστεί στα (Il divo: La spettacolare vita di Giulio Andreotti, One Man Up, Oi synepeies tou erota) και το αποτέλεσμα είναι μίας εξαιρετικής ποιότητας δραματική ταινία (την χαρακτήρισαν ως δραματική κομεντί, δεν δέχομαι τον όρο). 

Η απόλυτη κινηματογράφηση, η πανέμορφη φωτογραφία, η ανατριχιαστική μουσική επένδυση και στη μέση όλων αυτών, ο Servillo, με εκπληκτικούς μονολόγους και μία ερμηνεία λιτή, αλλά μεγαλειώδη.

Η τέλεια ομορφιά. Δεν θα μπορούσα να φανταστώ κάποιον άλλο τίτλο για μία τόσο μαγευτική ταινία. Αν και είμαι από εκείνους τους σινεφίλ που αγαπώ το ιταλικό σινεμά λιγότερο από τ' άλλα, μετανιώνω που δεν είδα αυτό το αριστούργημα νωρίτερα από τη σημερινή ημέρα. 

7,7 στο IMDb; Απαράδεκτο!

Vargtimmen / Hour of the wolf / Η ώρα του λύκου - Ingmar Bergman (1968)

Hour of the Wolf

Ένας καλλιτέχνης, που βρίσκεται σε διακοπές με την έγκυο γυναίκα του σ' ένα απομακρυσμένο σκανδιναβικό νησί, καταρρέει συναισθηματικά καθώς βγάζει στην επιφάνεια τις πιο καταπιεσμένες του επιθυμίες.

 Ο ήρωας στοιχειωμένος από τους προσωπικούς του δαίμονες, παραπαίει μεταξύ τρέλας και λογικής. 
 Στην προσπάθειά του να σωθεί, βυθίζει στον κόσμο των παραισθήσεων και τη σύζυγό του. 
 Κι εδώ έρχεται για εκείνη, καθώς και για το θεατή, το μεγάλο ερώτημα. Η αγάπη μας ή η ζωή μου;

Σουηδική παραγωγή, με την υπογραφή του Ingmar Bergman στη σκηνοθεσία αλλά και το σενάριο. 

Μία σκοτεινή ιστορία με δύο τραγικούς αλλά ιδιοφυείς ήρωες που χάνονται μες στην παράνοια κι ένας συνδυασμός υπερρεαλισμού και γοτθικού τρόμου, ισορροπούν έντεχνα για να μας δώσουν ένα από τα σημαντικότερα και πιο ιδιαίτερα δραματικά θρίλερ όλων των εποχών.

Chef - Jon Favreau (2014)

Chef

Ο σεφ Carl Casper, αφού απολύεται από το γκουρμέ εστιατόριο στο οποίο δούλευε ως σεφ, αναγκάζεται, μετά από προτροπή της πρώην συζύγου του, να δημιουργήσει τη δική του επιχείρηση: μια κινούμενη καντίνα με κουβανέζικα σάντουιτς.

Αμερικανική κοινωνική κομεντί για όλη την οικογένεια, σε σενάριο και σκηνοθεσία του ίδιου του πρωταγωνιστή. 

 Καμία πρωτοτυπία, καμία ένδειξη κωμικού χαρακτήρα, γεμάτη κλισέ, με μία υπερβολική αισιοδοξία που φτάνει στα όρια της αηδίας και περιττούς χαρακτήρες, που στόχος της ύπαρξης τους, είναι απλά η διαφήμιση της ταινίας (Robert Downey Jr, Scarlett Johansson).

 Παρ' όλ' αυτά όμως, βλέπεται πολύ ευχάριστα από κάποιον που έχει διάθεση να παρακολουθήσει κάτι ανάλαφρο, κάτι ''εύκολο'' που δεν θα τον προβληματίσει και μία ταινία που θα του ανοίξει την όρεξη στην κυριολεξία.

Το 7,6 του IMDb, είναι παράλογο.

Starred up - David Mackenzie (2013)

Starred Up

Ένας βίαιος 19χρονος νεαρός μεταφέρεται από τις φυλακές ανηλίκων στις κανονικές φυλακές. Εκεί, θα συναντήσει ένα όμοιό του, που τυχαίνει να είναι ο πατέρας του.

 Ο Mackenzie ξεκινά αποτυχημένα το '94 με μία ταινία που μένει στα αζήτητα (Dirty Diamonds) και προχωρά με ίδιο βηματισμό μέχρι που μας ξανασυστήνεται με τα επιεικώς μέτρια αλλά γνωστά λόγω πρωταγωνιστών, Young Adam και Asylum. Ακολουθεί μία ποιοτικά χαλαρή αλλά mainstream σχετικά πορεία με το Spread, μία άτυπη αντιγραφή του Alfie, και κάνει το μεγάλο μπαμ επιτυχίας, με το μαγικά ιδιαίτερο και παράλληλα αμφιλεγόμενο Perfect Sense, το οποίο αποτελεί για μένα την καλύτερη ταινία του.

Με τον όρο starred up μέσα στην φυλακή, εννοούν εκείνο τον τρόφιμο, ο οποίος έχει ιστορικό υπερβολικά βίαιης συμπεριφοράς. Με την τελευταία του λοιπόν δουλειά ο βρετανός σκηνοθέτης, μας οδηγεί στα δοκιμασμένης και επιτυχημένης συνταγής μονοπάτια του prison movie genre. 

 Κοινωνικό δράμα που διαδραματίζεται μέσα στις φυλακές αποκλειστικά, με μία σχεδόν λεπτομερή σκιαγράφηση της πραγματικότητας των βρετανικών φυλακών, βίαιο, σκληρό, οργισμένο, αλλά κι αυτό με μέτρο, αφήνοντας πιο πολύ τη βιαιότητα και την ωμότητα να πλανάται στον αέρα παρά να οπτικοποιείται (βλ. Chopper).

Ο νεαρός Ιρλανδό/Βρετανός Jack O'Connell, γνωστός από This Is England, με φανερή την επιρροή του Tom Hardy από το Bronson (έχει δηλώσει κι ο ίδιος ότι τον έχει ως πρότυπο), μας εκπλήσσει ευχάριστα ως προς το ερμηνευτικό κομμάτι, σ' ένα ρόλο που του ταιριάζει γάντι.

 Ένας 19χρονος μπελάς, που έχει μεγαλώσει τραγικά και έχει ενηλικιωθεί πρόωρα, αλλά, παρ' όλη την επιθετικότητά του και τον απόμακρο χαρακτήρα του, παραμένει ένα παιδί που χρειάζεται την αγάπη και την αποδοχή του πατέρα του.

Δεν θεωρώ πως είναι από τις καλύτερες ταινίες που έχω δει με τέτοιου είδους θεματολογία, αλλά αξίζει σίγουρα μία προβολή.

De behandeling / The treatment - Hans Herbots (2014)

The Treatment

Ο επιθεωρητής Nick Cafmeyer αναλαμβάνει μία υπόθεση απαγωγής ενός ανήλικου αγοριού, η οποία θα του ξυπνήσει μνήμες από την απαγωγή του αδελφού του, όταν ήταν μικρός.

Αστυνομικό θρίλερ φλαμανδικής παραγωγής, βασισμένο στο βιβλίο του Mo Hayder.

Μία δραματική ιστορία με θέμα την παιδοφιλία δοσμένη ρεαλιστικά σε μία σκοτεινή, καθηλωτική και ανατρεπτική ταινία, η οποία δυστυχώς έχει τραγικά αμφιλεγόμενο τέλος, γεγονός όμως που την κάνει να μην πέφτει στην παγίδα των cliche. 

Η κινηματογράφηση και η μουσική επένδυση είναι αντάξιες της υπόθεσης και οι ερμηνείες, κυρίως του πρωταγωνιστή, Geert Van Rampelberg, εξαιρετικές.

Δες το αν σου αρέσουν ταινίες στο ύφος των Prisoners και Se7en.


 

Vertigo / Δεσμώτης του ιλίγγου - Alfred Hitchcock (1958)

Vertigo

Ένας συνταξιούχος αστυνομικός στο Σαν Φρανσίσκο, ο οποίος υποφέρει από ιλίγγους και έχει υψοφοβία, αναλαμβάνει να λύσει το αίνιγμα της αυτοκτονικής και μυστηριώδους συζύγου ενός φίλου. 


Εξαιρετικός James Stewart σε ένα αριστούργημα δια χειρός Alfred Hitchcock, το οποίο εν μέρει αποτελεί, αλληγορικά, την σκιαγράφηση της προσωπικότητας και των ψυχολογικών θεμάτων του ίδιου του σκηνοθέτη και πραγματεύεται τις ανθρώπινες αδυναμίες, είτε εκφράζονται μέσα από φόβους, είτε μέσα από νευρώσεις και ψυχώσεις. 

Βασισμένο στο μυθιστόρημα των Pierre Boileau και Thomas Narcejac, ''D' entre les morts'', που οι ίδιοι έγραψαν με σκοπό τη μεταφορά του στον κινηματογράφο από τον Hitchcock, μιας και του είχαν αρνηθεί το Les Diaboliques (Diabolique).

Ταινία - σταθμός που δεν πρέπει κανείς να αγνοήσει.