Perfect sense / Η αίσθηση του έρωτα - David Mackenzie (2011)

Perfect Sense 

Μία πανδημία ξεσπά παγκοσμίως, εξ αιτίας της οποίας οι άνθρωποι χάνουν διαδοχικά τις αισθήσεις τους. Παράλληλα, μία ερωτική ιστορία γεννιέται, που τα συναισθήματά της δυναμώνουν, καθώς χάνονται οι αισθήσεις.

Ερωτικό δράμα/sci-fi, με Ewan McGregor και Eva Green στους πρωταγωνιστικούς ρόλους. 

Ευφυής η ιδέα του Δανού σεναριογράφου Kim Fupz Aakeson που εξαιρετικά σκηνοθέτησε ο David Mackenzie, φανερά επηρεασμένος από τον Terrence Malick. 

Μία αμφιλεγόμενη ταινία, την οποία ή θα λατρέψεις ή θα μισήσεις, που μπορεί να είναι ταυτόχρονα αισθησιακή και εφιαλτική, ελπιδοφόρα και καταθλιπτική. 

Καλές ερμηνείες και από τους δύο πρωταγωνιστές, ειδικά η αφήγηση της Green σε βάζει μέσα στην ταινία και αισθάνεσαι την αποπνικτική ατμόσφαιρα και το αδιέξοδο, καταπληκτική φωτογραφία και έχοντας δει αρκετές από τις προηγούμενες δουλειές του Βρετανού σκηνοθέτη, λέω με σιγουριά πως αυτή εδώ είναι η καλύτερη. 

Τεχνικά λοιπόν, η ταινία δεν έχει μειονεκτήματα κατά τη γνώμη μου. Όσον αφορά στο σενάριο, ένα μειονέκτημα είναι ότι το story σε αρκετά σημεία φαίνεται γελοίο (για τους πιο επιφανειακούς). 

Αν όμως καταφέρεις να συλλάβεις το concept της ταινίας και να δεις πίσω από το προφανές και τον συμβολισμό, θα σε κερδίσει. 

Αν είσαι fan των ρομαντικών ταινιών και περιμένεις να δεις κάτι ανάλογο, stay away.

Disconnect - Henry Alex Rubin (2012)

Disconnect

Τρεις διαφορετικές ιστορίες που έχουν ως κοινό σημείο αναφοράς την διαδικτυακή ''μάστιγα''.

Η πρώτη ταινία του Henry Alex Rubin, του σκηνοθέτη του ντοκιμαντέρ Murderball. 

Ένα σπονδυλωτό κοινωνικό φιλμ, στα χνάρια του Crash (όχι σεναριακά), το οποίο βασίζεται σε αληθινές μαρτυρίες θυμάτων του διαδικτύου και μας δείχνει πόσοι άνθρωποι καταφέρνουν μέσω μίας σύνδεσης να νιώθουν εντελώς αποσυνδεδεμένοι. 

Άρτιο σκηνοθετικά, μουσικά, ερμηνευτικά, αλλά παρά τις μεγάλες προσπάθειες του σκηνοθέτη να δημιουργήσει μία ταινία άνευ στερεοτύπων, τελικά δεν ξεφεύγει από το γνωστό μελόδραμα αμερικανικού τύπου. 

Όπως και να 'χει, θα σε συγκινήσει και θα σε καθηλώσει για δύο ώρες χωρίς να σε κουράσει. 

Exam - Stuart Hazeldine (2009)

Exam

Οχτώ υποψήφιοι δίνουν εξετάσεις για μία υψηλή θέση σε μία μεγάλη εταιρεία. Έχουν 80 λεπτά στη διάθεσή τους για να απαντήσουν 1 μόνο ερώτηση. Οι κανόνες είναι απλοί: Δεν επικοινωνούν με τον υπεύθυνο ή τον φύλακα και δεν καταστρέφουν την κόλλα αναφοράς, αλλιώς θα αποκλειστούν. Η αντίστροφη μέτρηση ξεκινά, οι κόλλες γυρίζουν. Ένα εντελώς κενό χαρτί. 

Η πρώτη κινηματογραφική δουλειά του Βρετανού Stuart Hazeldine. 

Πρόκειται για μία low budget ταινία μυστηρίου, πολύ έξυπνη σαν ιδέα, στην πράξη όμως λίγο υπερβολική, αλλά και πάλι είναι μία αρκετά καλή πρόταση για να περάσουν 100 λεπτά χωρίς να χάσεις το ενδιαφέρον σου. 

Μην το δεις αν βαριέσαι εύκολα τις ταινίες γυρισμένες σε εσωτερικούς χώρους.

Kickass 2 - Jeff Wadlow (2013)

Kick-Ass 2

Ο Kick-Ass και η μικρή Hit-Girl σε νέες περιπέτειες.

Η συνέχεια της μεγάλης εισπρακτικής επιτυχίας που κάποτε μας εξέπληξε ευχάριστα, σκηνοθετημένη αυτή τη φορά από τον Jeff Wadlow (Cry_Wolf) και όχι από τον Βρετανό Matthew Vaughn (Kick-Ass, Stardust, X-Men: First Class, Layer Cake), με αρκετούς καινούριους χαρακτήρες και τον Red Mist ως Mother-Fucker πλέον, σε ρόλο supervillain. 

H επιστροφή των γνωστών θνητών υπερηρώων μας βρήκε απροετοίμαστους και προφανώς πιο απαιτητικούς καθώς η πρώτη ταινία ήταν (παραδόξως) έξυπνη και διασκεδαστική. Η συνέχεια λοιπόν, μου φάνηκε μπερδεμένη, γελοία και πολύ μα πάρα πολύ αμερικανοποιημένη, κάτι που δεν ήταν η πρώτη. 

Για κάποιον βέβαια που θέλει να δει μια ταινία δράσης για να περάσει η ώρα ευχάριστα και να γελάσει, είναι οκ. Μέχρι εκεί όμως. 

Curse of Chucky / Η κατάρα του Τσάκι - Don Mancini (2013)

Curse of Chucky

Η παραπληγική Nica, λαμβάνει ένα απρόσμενο πακέτο. Μέσα βρίσκεται μία κούκλα αρσενικού γένους με κόκκινα μαλλιά. Την επόμενη μέρα η μητέρα της, η οποία παίρνει ψυχοφάρμακα, κείτεται στο πάτωμα νεκρή. Όλοι μιλούν για αυτοκτονία...

Ο ''πατέρας'' του διάσημου Chucky (γνωστού στο ελληνικό κοινό με το προσωνύμιο ''κούκλα του σατανά''), c, αναλαμβάνει για δεύτερη φορά τη σκηνοθεσία (η πρώτη απόπειρα ήταν με το Seed of Chucky το 2004). 

Στο ρόλο του Charles/Chucky και πάλι ο Brad Dourif (One Flew Over the Cuckoo's Nest, The Wizard of Gore, Child's Play, Child's Play 2 & Child's Play 3, Bride of Chucky, Seed of Chucky) και στο ρόλο της Nica, η κόρη του Fiona Dourif (το έκαναν οικογενειακή υπόθεση πλέον).
Δεν θα υπεραναλύσω αλλά θα πω με σιγουριά το εξής: 
Το έκτο κατά σειρά Chucky έχει ένα βασικό πλεονέκτημα. Σε αντίθεση με διάφορα άλλα horror series, όπως είναι τα δικά μου αγαπημένα Hellraiser και A Nightmare on Elm Street, τα οποία ξεκίνησαν με πολύ καλές προθέσεις και κατέληξαν στα σκουπίδια, το Chucky, όσο και μαλακίτσα να θεωρείται, με τα χρόνια βελτιώνεται. Με λίγα λόγια, ξέρεις τί θα δεις αλλά παραδόξως βλέπεις κάτι καλύτερο. 

Σε σύγκριση βέβαια με τα πρώτα (Child's play 1,2,3) είναι τεχνικά πιο καλοφτιαγμένο, αλλά υστερεί σίγουρα σε ατάκες και χαβαλέ.
Anyway, όσοι πιστοί, enjoy!

In their skin - Jeremy Power Regimbal (2012)

In Their Skin

Ο Mark, η Mary και ο γιος τους Brendon προσπαθούν να ξανασταθούν στα πόδια τους μετά από το χαμό της μικρής τους κόρης. Ένα ταξίδι στο εξοχικό τους ίσως βοηθήσει την επανένωση της οικογένειας. Κάτι όμως θα ταράξει τη γαλήνη τους...

Η πρώτη σκηνοθετική προσπάθεια του Jeremy Power Regimbal και μία ιστορία γραμμένη από τον ίδιο και τα αδέλφια Close (O Joshua Close παίζει τον Mark). 

Σκηνοθετικά λοιπόν δεν είναι καθόλου κακό, η φωτογραφία είναι σκοτεινή, καταθλιπτική και ταιριάζει απόλυτα στην ατμόσφαιρα της ταινίας, σαν σενάριο όμως χωλαίνει. 

Ξεκινά πολύ καλά, σε βάζει στο κλίμα, αλλά χάνει την ουσία στη συνέχεια. 

Η ταινία βασικά μύριζει Haneke από μακριά, όχι μόνο ως ιδέα και ως σκηνοθεσία αλλά και στα πιο απλά πράγματα (παρατήρησε το πώς παρουσιάζουν τον τίτλο της ταινίας στην αρχή). Φανερά επηρεασμένοι από το Funny Games, προσπαθούν να δημιουργήσουν κάτι ανάλογο αλλά λίγο οι ηθοποιοί (με μόνη εξαίρεση τον James D' Arcy), λίγο η υποτονική ατμόσφαιρα, λίγο η έλλειψη τρόμου, κάνουν την ταινία flat και να απέχει παρασάγγας από το Haneke-ικό αριστούργημα. 

Δες το αν δεν έχεις τίποτα καλύτερο να δεις αλλά αν δεν το δεις και ποτέ, δε χάνεις.

Il y a longtemps que je t'aime / I've loved you so long / Απλά σ' αγαπώ - Philippe Claudel. (2008)

I've Loved You So Long 

H Léa ξανασυναντά την αδερφή της Juliette. Μόλις αποφυλακίστηκε. 15 χρόνια στη φυλακή. Κανείς δεν τη θέλει και κανείς δεν τη βοηθά εκτός από την αδερφή της. Η αιτία φυλάκισης; Σκότωσε το παιδί της με τα ίδια της τα χέρια.

Μία συγκινητική και δυνατή ερμηνευτικά ταινία, για μένα η καλύτερη ερμηνεία της Kristin Scott Thomas, σκηνοθετημένη από το Philippe Claudel.