Her
Στο κοντινό μέλλον στο Λος Άντζελες, ένας μοναχικός άνδρας, που βγάζει τα προς το ζην γράφοντας προσωπικά γράμματα για λογαριασμό άλλων, όντας μόνος μετά από έναν αποτυχημένο γάμο, αποφασίζει να αγοράσει ένα προηγμένο λειτουργικό σύστημα, το οποίο ανταποκρίνεται στις προσωπικές ανάγκες κάθε χρήστη καθώς αποτελεί μια διαισθητική και μοναδική οντότητα. Ενεργοποιώντας το, γνωρίζει τη Samantha, μια χαρούμενη γυναικεία φωνή που αποδεικνύεται διορατική, ευαίσθητη και αστεία. Όταν όμως οι ανάγκες και οι επιθυμίες της μεγαλώνουν, σε συνδυασμό με τις δικές του, η φιλία τους βαθαίνει και μια ασυνήθιστα ρομαντική διάθεση αναπτύσσεται μεταξύ τους.
Ο Spike Jonze των Being John Malkovich και Adaptation, επιστρέφει με ένα φουτουριστικό αισθηματικό δράμα, με πρωταγωνιστές, τον Joaquin Phoenix σ' ένα συγκινητικό και χωρίς υπερβολές one man show και την Scarlett Johansson που δανείζει την υπέροχη φωνή της (για την οποία βραβεύτηκε) στη Samantha.
Μία πραγματικά ιδιόρρυθμη ταινία, που εξερευνά τα θέματα που αντιμετωπίζει ο σύγχρονος άνθρωπος στην καθημερινή του επαφή με τους γύρω του, πόσο μάλιστα όταν αυτή η επαφή, έχει γίνει ακόμα πιο δύσκολη λόγω της τεχνολογίας, η οποία έχει τη δύναμη να μεγαλοποιήσει μέσα σου συναισθήματα και να σε αποξενώσει από τον πραγματικό κόσμο.
Εγώ βέβαια, αντιμετώπισα αλλιώς την ιστορία και την παρακολούθησα σαν μία παραβολή για τις ερωτικές σχέσεις, όπου η αγάπη κι ο έρωτας για τον καθένα μας, δεν μπαίνει σε καλούπια, ούτε μας κάνει να σκεφτόμαστε λογικά, ειδικά όταν εμείς ύστερα από μία μεγάλη ερωτική απογοήτευση, στην ανάγκη μας να αγαπηθούμε και να ξεχάσουμε, εξιδανικεύουμε μέσα μας αυτό που μας προσφέρεται την δεδομένη στιγμή, αρνούμαστε να δούμε την αλήθεια και ωθούμε τους εαυτούς μας να συμβιβαστούν με το ασυμβίβαστο.
Δύσκολη προβολή αν δεν είσαι ιδιαίτερα ρομαντικός ή υπομονετικός , αλλά η φωτογραφία και η σκηνοθεσία σε συνδυασμό με το soundtrack, μετατρέπουν την ταινία σε ένα πανέμορφο και συγκλονιστικό video clip μεγάλου μήκους, γεγονός που θα σε αποζημιώσει για τυχόν τρύπες στο σενάριο.
Dallas Buyers Club
Ο Τεξανός Ron, προσβάλλεται από τον ιό του AIDS. Το φάρμακο AZT που του χορηγούν, επιδεινώνει την κατάστασή του. Μία επίσκεψή του σε μία κλινική του Μεξικού, θα του δώσει τη λύση που ζητάει.
Ο Jean-Marc Vallée (C.R.A.Z.Y., Café de Flore), μας παραδίδει ένα βιογραφικό δράμα, βασισμένο στην αληθινή ιστορία του Ron Woodroof, στο Dallas του 1985, ο οποίος αποφάσισε να δημιουργήσει, μαζί με μία ομάδα ατόμων, ένα ''παράνομο'' στην ουσία σύστημα υγείας, με φάρμακα που δεν υπήρχαν ακόμη στις ΗΠΑ, για να βοηθήσει ανθρώπους που είχαν προσβληθεί κι εκείνοι από τον ιό του AIDS.
Ο Matthew McConaughey τσαλακώνει την εικόνα του λαμπερού γόη και μαζί με τον Jared Leto στο ρόλο της τραβεστί Rayon, μας προσφέρουν ερμηνευτικά δυνατές στιγμές, ίσως τις καλύτερες της ζωής τους (εμένα προσωπικά, ο πρώτος δεν μου άρεσε ποτέ, πουθενά, οπότε respect).
Αυθεντική σκηνοθεσία και ρεαλιστικές εικόνες της εποχής εκείνης, που ακόμα το AIDS ήταν γνωστό ως ''Gay syndrome'' η νόσος δηλαδή των ομοφυλοφίλων και της αντιμετώπισης των στενόμυαλων και ομοφοβικών μέχρι βλακείας Νοτίων, και γενικά μία επιτυχημένη σκιαγράφηση και παρουσίαση της δεκαετίας του '80.
Βέβαια, τίποτα από αυτά δεν έχει τόσο μεγάλη σημασία όσο η ιστορία καθεαυτή και οι ερμηνείες. Γι' αυτό το λόγο θα τη δεις άλλωστε.
Trivia:
Και οι δύο πρωταγωνιστές έχασαν πολλά κιλά για την ταινία, ο McConaughey πάνω από 20 και ο Leto γύρω στα 15.
Blue Jasmine
Μια οικονομική και μια συναισθηματική κρίση, αναγκάζει την καλομαθημένη στην πολυτέλεια Jasmine να καταφύγει από τη Νέα Υόρκη στο Σαν Φρανσίσκο και να ζητήσει βοήθεια από την αδερφή της.
O Woody Allen, επιστρέφει, μετά το αποτυχημένο To Rome with Love, με ένα κοινωνικό δράμα, στο ύφος των παλαιότερών του ταινιών.
Μία γλυκόπικρη ταινία, με κάποια χιουμοριστικά στοιχεία, θα μπορούσε να πει κανείς μία ελεύθερη διασκευή του A Streetcar Named Desire.
Η Cate Blanchett (Charlotte Gray, Veronica Guerin, Elizabeth) στο ρόλο της Jasmine, μίας κατεστραμένης, ψυχολογικά και συναισθηματικά, γυναίκας και η Sally Hawkins (Happy-Go-Lucky, All or Nothing, Vera Drake) ως Ginger, η κατώτερη κοινωνικά θετή της αδερφή, η οποία στα δύσκολα βρίσκεται δίπλα της, παρά την απαξιωτική στάση που είχε η Jasmine απέναντί της όλα τα χρόνια.
Δύο διαφορετικοί κόσμοι, δύο ταλαιπωρημένες γυναίκες, αλλά ένα συναισθηματικό αδιέξοδο, που η κάθε μία προσπαθεί να το αντιμετωπίσει διαφορετικά.
Εκπληκτικές ερμηνείες και από τις δύο, από τις καλύτερες σε ταινίες του Allen, αν και εμένα προσωπικά, με άγγιξε περισσότερο η ερμηνεία της Hawkins.
Η σκηνοθετική καθοδήγηση του αγαπημένου μας νευρωτικού δημιουργού από τη μία, και οι χειμαρρώδεις διάλογοι από την άλλη, συμβάλλουν δραστικά στην δημιουργία μίας ακόμα γουντιαλλενικής επιτυχίας.
Όχι τόσο δυνατό όσο το περίμενα, αλλά σίγουρα αξίζει να το δεις.
The Woman
Ένας πετυχημένος δικηγόρος της επαρχίας συλλαμβάνει και προσπαθεί να «εκπολιτίσει» μία γυναίκα/τέρας που περιπλανιόταν στην Βορειοανατολική ακτή για δεκαετίες.
Μία ταινία βασισμένη στο ομώνυμο βιβλίο του Jack Ketchum.
Επιεικώς άθλιες ερμηνείες, b' movie μέχρι τα μπούνια, κακή σκηνοθεσία και ελλειπτικό μοντάζ, αλλά.... ένα ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΑΛΛΑ. Η ταινία αυτή δεν είναι κάτι που βλέπεις με την παρέα σου για να περάσει η ώρα. Θα έπρεπε να αναλύεται από την ''κορφή ως τα νύχια''.
Μία σπουδή πάνω στις ανθρώπινες συμπεριφορές, την ενδοοικογενειακή βία, τα λαθεμένα πρότυπα, την εθελοτυφλία και την παθητικότητα των αδύναμων μελών μιας οικογένειας, που τους καθιστά αυτόματα το ίδιο υπεύθυνους για τις αποτρόπαιες πράξεις των δυναστών τους, και φυσικά αυτό έχει τραγικές επιπτώσεις, πού αλλού; ΠΑΝΤΑ στα παιδιά.
Είναι πολύ πεζό και επιφανειακό να κρίνεις μία ταινία για το προφανές, χωρίς να την ψάξεις σε βάθος. Δεν είναι όλα ξεκάθαρα εκ πρώτης όψεως. Πρέπει να φτάσει προς το τέλος η ταινία, για να συνειδητοποιήσεις τί πραγματικά συμβολίζει η κάθε σκηνή, η κάθε κίνηση, γιατί όλα οδηγούν σε καθοριστικά συμπεράσματα και διδάγματα.
Αναμενόμενο τέλος, που δεν είναι άλλο από την φυσική κατάληξη μίας κτηνώδους και απολίτιστης συμπεριφοράς, πρόσεξε, όχι από τη ''γυναίκα/τέρας'' αλλά από τους υποτιθέμενους πολιτισμένους ήρωες της ταινίας.
Αν δεν θες να κουράσεις το μυαλό σου, επέλεξε κάτι πιο mainstream και κατανοητό.
(Εκφράζω ακριβώς το πώς εγώ εξέλαβα την ταινία. Μπορεί να μην ισχύει τίποτα.)
Frozen
Οι υπεύθυνοι ενός χιονοδρομικού κέντρου αγνοούν το γεγονός ότι σε ένα από τα τελεφερίκ βρίσκονται τρεις νεαροί, και τους ξεχνούν στο τέλος της βάρδιάς τους. Το χειρότερο απ' όλα όμως, είναι ότι το κέντρο θα ανοίξει ξανά το επόμενο σαββατοκύριακο.
Αμερικανικό θριλεράκι αγωνίας, οπτικά αρκετά σκληρό, καλή σκηνοθεσία, φωτογραφία κλπ, αλλά οι ερμηνείες και οι διάλογοι δεν σε πείθουν ιδιαίτερα.
Αποφεύγονται τα πολλά κλισέ αμερικανικού τύπου, ο άνθρωπος εδώ έχει να αντιμετωπίσει τη φύση και τον ίδιο του τον εαυτό και όχι κάποιον serial killer ή κάποια απειλητική οντότητα και σε κρατά ως το τέλος, παρακολουθώντας κάθε λεπτό με αγωνία.
Με απλά λόγια, δεν βαρέθηκα, το είδα άνετα και σε γενικές γραμμές μου άρεσε αρκετά (αν και δεν συμφωνούν πολλοί με την άποψή μου).
Μπορεί να θεωρηθεί μονότονο από την άποψη ότι είναι μία ταινία με πρωταγωνιστές τρία μόνο άτομα, αλλά αξίζει σίγουρα μία προβολή.
12 Years a Slave : The extraordinary true story of Solomon Northup
Ένας Αφροαμερικανός οικογενειάρχης, ο οποίος ζει ελεύθερος στην προεμφυλιακή Νέα Υόρκη, θα απαχθεί από δουλεμπόρους και θα πουληθεί ως σκλάβος σε μια φυτεία του Νότου, χωρίς να μπορεί να αποδείξει την αληθινή του ταυτότητα.
Ο Steve McQueen επιστρέφει με ένα βιογραφικό και αντιρατσιστικό δράμα, βασισμένο στην αυτοβιογραφία του Solomon Northup.
Μία καλογυρισμένη ταινία, όπως και οι προηγούμενες ταινίες του Βρετανού σκηνοθέτη, με προσεγμένη κινηματογράφηση και ρεαλιστική σκηνοθεσία, εξαιρετικό καδράρισμα με μακρινά και κοντινά πλάνα και απίστευτη θεατρικότητα.
Στα συν της ταινίας επίσης, το cast από Paul Dano, Michael Fassbender, Brad Pitt, Benedict Cumberbatch. O Chiwetel Ejiofor (Children of Men, 2012, American Gangster), αξιοπρεπέστατος στο ρόλο του Solomon, χωρίς υπερβολές, αλλά αυτή που πραγματικά δίνει ρεσιτάλ ερμηνείας είναι η νεαρή Lupita Nyong'o.
Η ταινία όμως, έχει ένα βασικό μειονέκτημα. Αν και είναι 134 λεπτά, ένιωσα σε αρκετά σημεία πως μένει ανολοκλήρωτη, πως ήθελε ένα βήμα ακόμη για να γίνει άψογη.
Σε γενικές γραμμές, είναι από τις καλύτερες ταινίες του μήνα (τουλάχιστον), αλλά και πάλι για μένα το αριστούργημα του McQueen, συνεχίζει να είναι το Hunger.
Wristcutters: A Love Story
Η ταινία βασίζεται στο βιβλίο ''Kneller’s Happy Campers'' του Etgar Keret.
Πρόκειται για μία λιτή ανεξάρτητη αμερικανική παραγωγή με ενδιαφέρουσες ερμηνείες, καλή σκηνοθεσία και υπέροχο soundtrack από Gogol Bordelo.
Ο Tom Waits στον πρωταγωνιστικό ρόλο του Kneller, η Shannyn Sossamon ως Mikal, o Patrick Fugit ως Zia και ο Shea Whigham ως Eugene, ένας ρόλος εμπνευσμένος από την ιδιαίτερη περσόνα του frontman των Gogol Bordelo, Eugene Hutz.
Αυτή τη φορά δε θα αναλύσω καθόλου την υπόθεση γιατί πιστεύω πως είναι από τις ταινίες που πρέπει να τις βλέπεις χωρίς να γνωρίζεις.
Έξυπνη, αισθητικά όμορφη, ιδιόρρυθμη, μελαγχολική αλλά παράλληλα γλυκιά.
Ρομαντική κομεντί για τους σινεφίλ και τους fans της καλής μουσικής.
