A Home at the End of the World
Ο Bobby χάνει τον αδερφό του και στη συνέχεια τους γονείς του. Η οικογένεια του κολλητού του, Jonathan, τον καλοδέχεται στο σπίτι της. Ενήλικος πλέον, έρχεται στη Νέα Υόρκη, όπου ο Jonathan συγκατοικεί με την Clare, μια γυναίκα με ελεύθερο πνεύμα, που επιθυμεί να έχει ένα παιδί από το συγκάτοικό της. Οι τρεις τους θα δημιουργήσουν μία εναλλακτική οικογένεια, σ' ένα σπίτι στο τέλος του κόσμου.
Αισθηματικό/κοινωνικό δράμα και η πρώτη σκηνοθετική δουλειά του Michael Mayer, βασισμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Michael Cunningham (The Hours).
Δύο άνθρωποι αιχμάλωτοι του παρελθόντος και ανάμεσά τους μία γυναίκα, μία φιλία σε όλες της τις διαστάσεις, τρεις συνειδητοποιημένοι χαρακτήρες κι όμως τόσο ανολοκλήρωτοι.
Αρχικά η ταινία φαίνεται αδιάφορη, κάποια γεγονότα είναι υπερβολικά ''αμερικάνικα'' γεμάτα στερεότυπες καταστάσεις, αλλά καθώς οι ήρωες ενηλικιώνονται και ωριμάζουν, μαζί τους ωριμάζει και η ταινία.
Δυνατό σενάριο αλλά δυσνόητο τέλος. Όχι για όποιον θέλει να βάλει το μυαλό του να σκεφτεί αλλά για αυτόν που περιμένει την κάθαρση.
Να ξεκινήσω από τα πανέμορφα χρώματα και τη φωτογραφία μέσα στην καρδιά του χειμώνα, να συνεχίσω με τις ερμηνείες της πάντα αξιοπρεπούς Robin Wright και του συγκλονιστικού Dallas Roberts και να κλείσω με το υπέροχο soundtrack με κομμάτια από Patti Smith, Dusty Springfield, Jefferson Airplane.
Σε γενικές γραμμές η ταινία είναι απλά γεμάτη συναίσθημα, συναίσθημα και πάλι συναίσθημα.
Μελανό σημείο, ο Colin Farrell, ο οποίος ίσως τους ''χρέωσε'' με ένα 6,6 στο IMDb. Για πρώτη φορά παρατήρησα ότι είναι ατάλαντος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου