Ο Adam ανακαλύπτει, μέσω μίας ταινίας, πως είναι ολόιδιος με κάποιον. Είναι ηθοποιός και το όνομα αυτού, Anthony. Αμέσως, διακατέχεται από μία έντονη ανάγκη γνωριμίας με τον σωσία του.
Ο σκηνοθέτης των εξαιρετικών Incendies - Μέσα από τις φλόγες και Prisoners, επιστρέφει με μία διαφορετική ταινία, βασισμένη στο βιβλίο The double του Javier Gullón και διασκευασμένη από τον José Saramago, o οποίος χρησιμοποιήσε ένα βασικό στοιχείο μέσα στην ταινία που δεν υπάρχει στο μυθιστόρημα (δεν λέω παραπάνω για να μη spoil-άρω).
Ένα ιδιαίτερα αινιγματικό ψυχόδραμα, φανερά εμπνευσμένο και επηρεασμένο από το master του είδους, David Lynch.
Ένα ψυχολογικό puzzle, όπου ο θεατής καλείται να βρει κομμάτι - κομμάτι και να το ενώσει, με διάφορα στοιχεία που δίνονται μέσα στην ταινία και μία εντελώς wtf κατάληξη, στην οποία ο καθένας δίνει διαφορετικές ερμηνείες και μπαίνει στη διαδικασία, όσο και να τον άφησε ξεκρέμαστο το τέλος, να ψαχτεί για να πάρει απαντήσεις, ακόμα και να ξαναδεί κάποια κομμάτια της ταινίας (το ίδιο έκανα κι εγώ).
Δύσκολη ταινία για να μπορέσει να παρακολουθήσει ο οποιοσδήποτε και φυσικά δεν απευθύνεται στο πιο mainstream κοινό, ειδικά σε όσους λάτρεψαν το Prisoners και περιμένουν να δουν κάτι ανάλογο.
Το μόνο σίγουρο, είναι ότι ο Villeneuve, αν και καμία ταινία του δεν μοιάζει, τουλάχιστον στο ύφος και το σενάριο, χρησιμοποιεί μία συγκεκριμένη σκηνοθετική μανιέρα, με μεγάλες παύσεις, ξαφνικά ξεσπάσματα ερμηνειών και κυρίως, ωχρή κινηματογράφηση (αν είναι δυνατόν να χαρακτηριστεί έτσι) και ''κιτρινισμένη'' αλλά παράλληλα σκοτεινή ατμόσφαιρα.
Ο Jake Gyllenhaal αξιοπρεπέστατος ερμηνευτικά σε διπλό ρόλο, ως υποτονικός και σχεδόν καταθλιπτικός Adam και ως παρορμητικός και νευρικός Anthony.
Δεν το προτείνω σαν μία ευχάριστη προβολή ή μία ταινία που θα δεις άνετα αλλά σαν κάτι τρομερά αμφιλεγόμενο που οδηγεί σε σύγκρουση απόψεων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου