Transcendence
Όταν ο επιστήμονας, Will Caster, κορυφαίος ερευνητής της τεχνητής νοημοσύνης αρρωσταίνει θανάσιμα, η σύζυγός του και ο στενότερος συνεργάτης του φορτώνουν τη συνείδησή του σε ένα δικό του πρόγραμμα για να τον κρατήσουν ζωντανό, έστω και με αυτό τον τρόπο. Η προσπάθεια τους θα επιτύχει, αλλά το αποτέλεσμα αρχίζει να παίρνει ανησυχητικές διαστάσεις.
Το σκηνοθετικό ντεμπούτο του Pfister (φωτογράφος του Christopher Nolan) έρχεται με ένα θρίλερ μυστηρίου/επιστημονικής φαντασίας για να εντυπωσιάσει τους fans του είδους. Τα καταφέρνει;
Αρχικά να πω ότι η ταινία με δίχασε κι ακόμα και τώρα που γράφω είμαι μπερδεμένη. Δεν ξέρω ακόμη αν μου άρεσε ή όχι.
Σίγουρα, είναι μία πολύ καλή ιδέα, αν και δεν είναι πρωτότυπη, με κλασσικά ερωτήματα πάνω στο τί είναι τεχνολογία κι αν θα πρέπει να αφήσουμε να εξουσιάσει τη ζωή μας, ή αν ένας επιστήμονας μπορεί να αντικαταστήσει το Θεό (αυτό είναι ερώτημα/δίλημμα για τους ένθεους), αλλά νομίζω πως το τεχνικό μέρος της ταινίας υπερέχει του σεναρίου και των ερμηνειών, τα οποία μαζί με το φινάλε, αφήνουν μία αίσθηση ανολοκλήρωσης, προχειρότητας κι αφέλειας.
Άλλο ένα αρνητικό στοιχείο είναι η αργή πλοκή που σε βγάζει λίγο έξω από την ιστορία μέχρι να φτάσει στο επιθυμητό αποτέλεσμα και στην ουσία η ταινία όλη, είναι η μία τελευταία ώρα.
Όσο για τον Johnny Depp, λυπάμαι που θα πρέπει να κρίνω αρνητικά ένας από τους πιο αγαπημένους μου ηθοποιούς, αλλά ας συνεχίσει να παίζει τους ρόλους που τον έχουμε συνηθίσει και μην ξανακούσω κανένα να λέει πως παίζει παντού με το ίδιο στυλ. Keep at it αγόρι μου. Οι ρόλοι καρικατούρες σε χρειάζονται και το λέω αυτό ειλικρινά και με καμία διάθεση ειρωνείας.
Δεν είμαι ειδική πάνω στις sci fi ταινίες αλλά είμαι σίγουρη ότι έχω δει πολύ καλύτερες τα τελευταία χρόνια, χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν αξίζει έστω και μία προβολή όχι τόσο από τους λάτρεις του είδους, αλλά από τους φίλους του mainstream κινηματογράφου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου