What Maisie knew / Το μυστικό της Maisie - Scott McGehee, David Siegel (2012)

What Maisie Knew

Η ιστορία της 7χρονης Maisie που αποτελεί το ''τρόπαιο'' του διαζυγίου των γονιών της, μίας ηλικιωμένης rock star κι ενός art dealer. 

Δύο σκηνοθέτες και δύο σεναριογράφοι συνεργάζονται για να διασκευάσουν το ομώνυμο μυθιστόρημα του Henry James. 

Το αποτέλεσμα είναι μία κοινωνική ταινία, η οποία χαρακτηρίστηκε ως μία πιο ανάλαφρη και πιο γλυκιά εκδοχή του Kramer vs. Kramer, με πολύ καλές ερμηνείες.

Αυτό που είδα εγώ πάντως ήταν ένα κοινωνικό δράμα με μία εμετική Julianne Moore (η αμερικανική έκδοση της Άννας Βίσση δε με έπεισε καθόλου), έναν αδιάφορο Steve Coogan και δύο νέους ηθοποιούς (ο ένας εκ των δύο, ο Σουηδός ξανθός του True Blood, Alexander Skarsgard) που ίσως βοήθησαν στο να κρατηθεί η ταινία για 99 λεπτά. Η μικρούλα Onata April εκτέλεσε το ρόλο της Maisie ικανοποιητικά χωρίς να αισθανθώ πως βλέπω και κάποιο παιδί θαύμα.

Μία δυσλειτουργική οικογένεια, ένα παιδί έρμαιο στα χέρια των γονιών του, μία πικρή διαπίστωση για το πόσο ακατάλληλοι είναι κάποιοι για γονείς και μία αναθεώρηση στερεότυπης άποψης: Ο γάμος με έναν πλούσιο δεν σε κάνει πάντα θύτη αλλά πολλές φορές, θύμα. 

Σε γενικές γραμμές δεν είναι κάτι που αξίζει repetition αλλά αξίζει έστω και μία προβολή. Κι αν δεν το δεις όμως, θα επιβιώσεις.

Flipped / Πρώτη αγάπη - Rob Reiner (2010)

Flipped 

Ο μικρούλης δύστροπος Bryce Loski μετακομίζει με τους γονείς του στην καινούρια του γειτονιά. Εκεί, θα γνωρίσει για πρώτη φορά το πιο ενοχλητικό κορίτσι του κόσμου που ακούει στο όνομα Juli Baker. Ένα πράγμα σκέφτεται μόνο: Πώς θα καταφέρει να την αποφύγει. Η Juli Baker, ένα ιδιόρρυθμο κορίτσι, θα γνωρίσει για πρώτη φορά τον συνομήλικό της Bryce Loski. Μία ιδέα σφηνώνεται στο μυαλό της: Το αγόρι αυτό περιφέρεται και κρατά στα χείλη του, το πρώτο φιλί που πρόκειται να πάρει.

Ο Rob Reiner (Misery, This Is Spinal Tap, The Bucket List), σκηνοθετεί και συνυπογράφει το σενάριο για την κινηματογραφική μεταφορά του ομώνυμου μυθιστορήματος της Wendelin Van Draanen. 

Μία ρομαντική κομεντί, διαφορετική από τις άλλες, καθώς δε μένει στην επιφάνεια των πραγμάτων αλλά διεισδύει στο βάθος του μυαλού και του ψυχισμού ενός παιδιού. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι βαδίζει στα χνάρια του ''Love Me If You Dare'' χωρίς βέβαια να μιμείται την ιστορία της ταινίας. 

Η αφήγηση δεν είναι μονόπλευρη αλλά γίνεται και από τα δύο παιδιά, έχοντας το καθένα μία διαφορετική οπτική γωνία για το πώς έγινε το κάθε γεγονός. 

Αστεία, τρυφερή, με όμορφα και δροσερά πρόσωπα στους βασικούς ρόλους, που νομίζω ότι θα αγγίξει όλες τις ηλικίες.

500 days of Summer / 500 μέρες με τη Σάμερ - Marc Webb (2009)

(500) Days of Summer 

Ένας άντρας αθεράπευτα ρομαντικός, ερωτεύεται μία κοπέλα που δεν πιστεύει στον έρωτα. Οι 500 μέρες που ζει μαζί της, είναι απελπιστικά ρομαντικές αλλά παράλληλα, εφιαλτικά ψυχοφθόρες.

Η προηγούμενη κινηματογραφική δουλειά του σκηνοθέτη του The Amazing Spider-Man, Marc Webb, με το γνωστό Joseph Gordon Looper Robin Wannabe Levitt και την χλιαρή έως ατάλαντη, Zooey Deschanel. 

Πρόκειται για μία φρέσκια, νεανική ρομαντική κομεντί, πρωτότυπη, με συμπαθητικές ερμηνείες και με ένα ιδιαίτερο τέλος, που δικαιώνει όλους εκείνους που πιστεύουν στη μοίρα και στα ''σημάδια''. 

 Αυστηρά για ευαίσθητα και hopelessly romantic άτομα.

P.S: Όσοι μισείτε τη Zooey, αγνοήστε τη και δείτε την ταινία.

La sconosciuta - The unknown woman - Η άγνωστη (2006)

The Unknown Woman 

Μία νεαρή Ουκρανή, πιάνει δουλειά ως καθαρίστρια στην πολυκατοικία, απέναντι από το διαμέρισμα που μόλις έχει νοικιάσει. Στόχος της, η θέση της οικονόμου στο σπίτι μιας ιταλικής οικογένειας που μένει εκεί.

Ένα καλογυρισμένο θρίλερ μυστηρίου με δυνατές ερμηνείες, κυρίως από την Kseniya Rappoport στην πρώτη της ''επιτυχία''. 

Την ταινία υπογράφει ο Giuseppe Tornatore, έξι χρόνια μετά το γλυκανάλατο (για μένα), Malena. 
 Ένα σενάριο που βουτά τη γλώσσα του στην τεχνική του νουάρ και ξετυλίγει αποσπασματικά (δυστυχώς λίγο νωρίτερα από ό,τι θα έπρεπε) την ιστορία της Irina, προκαλώντας σασπένς και εκπλήσσοντας με το ανατρεπτικό του τέλος. 

Ο ενθουσιασμός βέβαια του Ιταλού σκηνοθέτη να δημιουργήσει ένα αριστουργηματικό θρίλερ, μετά από τόσα χρόνια απουσίας από το σινεμά, τον κάνει από τη μία να υπερβάλλει σεναριακά, απ' την άλλη όμως, η όλη σκοτεινή, ψυχρή και λιτή ατμόσφαιρα σκηνοθετικά, σώζει την κατάσταση. 

Η μουσική επένδυση ανήκει για ακόμα μια φορά στον Ennio Morricone και είναι εξαιρετική.

SLC Punk - James Merendino (1998)

SLC Punk! 

Στα μέσα της δεκαετίας του '80, δύο κολλητοί φίλοι, ο Stevo που προέρχεται από μία εύπορη οικογένεια και ο Heroin Bob που σε αντίθεση με το παρατσούκλι του, δεν έχει πάρει ποτέ στη ζωή του ναρκωτικά, είναι οι πιο πορωμένοι αναρχικοί punks στο μίζερο Salt Lake City. Στόχος τους οι βλάχοι (rednecks), και οι φασίστες (nazi punks). 

Αμερικανική παραγωγή σε σκηνοθεσία του James Merendino, (ο οποίος ετοιμάζει το 2014 και το sequel με τίτλο Punk's Dead: SLC Punk! 2), με πρωταγωνιστή το γνωστό psycho του Scream 1, Matthew Lillard.

Μία απολαυστική μουσική κωμωδία (όχι musical) με δραματικές προεκτάσεις (υπήρχαν στιγμές που συγκινήθηκα αρκετά), πολύ καλές ερμηνείες (ο Lillard ερμηνευτικά με εξέπληξε ευχάριστα), με το φαινόμενο της αμερικανικής punk σκηνής σε όλο της το μεγαλείο. 

Το πάθος των punks κατά της συντηρητικής ζωής, η αμφισβήτηση των καθωσπρέπει, η εσωτερική τους διαμάχη, και η μόνιμη κόντρα ανάμεσα σε βρετανικό και αμερικανικό punk. Sex Pistols ή Ramones; Ramones ή Sex Pistols; 

Ακούστε δυνατά το soundtrack τις ταινίας με κομμάτια από Dead Kennedys, Stooges, Velvet Underground, Exploited, Roxy Music. 

Αυστηρά για φίλους της rock και punk μουσικής.

The Nomi Song - Andrew Horn (2004)

The Nomi Song

Η ιστορία ενός εκκεντρικού καλλιτέχνη της δεκαετίας του '80, του Γερμανού Klaus Nomi, που έμοιαζε με εξωγήινο αλλά τραγουδούσε σαν diva. 

Ένας κόντρα-τενόρος με αλλόκοτη και απόκοσμη εμφάνιση που ερμήνευε pop μουσική σαν opera και έγινε γνωστός για το φωνητικό του εύρος. 

Ένα documentary σχετικά με τη δόξα, τη φιλία, την προδοσία και το θάνατο, μέσα από το οποίο μαθαίνουμε για την ιδιαίτερη περσόνα του Nomi και την επανάσταση που έφερε στη new wave σκηνή της εποχής.

A home at the end of the world / Ένα σπίτι στο τέλος του κόσμου - Michael Mayer (2004)

A Home at the End of the World

Ο Bobby χάνει τον αδερφό του και στη συνέχεια τους γονείς του. Η οικογένεια του κολλητού του, Jonathan, τον καλοδέχεται στο σπίτι της. Ενήλικος πλέον, έρχεται στη Νέα Υόρκη, όπου ο Jonathan συγκατοικεί με την Clare, μια γυναίκα με ελεύθερο πνεύμα, που επιθυμεί να έχει ένα παιδί από το συγκάτοικό της. Οι τρεις τους θα δημιουργήσουν μία εναλλακτική οικογένεια, σ' ένα σπίτι στο τέλος του κόσμου.

Αισθηματικό/κοινωνικό δράμα και η πρώτη σκηνοθετική δουλειά του Michael Mayer, βασισμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Michael Cunningham (The Hours).

Δύο άνθρωποι αιχμάλωτοι του παρελθόντος και ανάμεσά τους μία γυναίκα, μία φιλία σε όλες της τις διαστάσεις, τρεις συνειδητοποιημένοι χαρακτήρες κι όμως τόσο ανολοκλήρωτοι. 

Αρχικά η ταινία φαίνεται αδιάφορη, κάποια γεγονότα είναι υπερβολικά ''αμερικάνικα'' γεμάτα στερεότυπες καταστάσεις, αλλά καθώς οι ήρωες ενηλικιώνονται και ωριμάζουν, μαζί τους ωριμάζει και η ταινία. 

Δυνατό σενάριο αλλά δυσνόητο τέλος. Όχι για όποιον θέλει να βάλει το μυαλό του να σκεφτεί αλλά για αυτόν που περιμένει την κάθαρση.

Να ξεκινήσω από τα πανέμορφα χρώματα και τη φωτογραφία μέσα στην καρδιά του χειμώνα, να συνεχίσω με τις ερμηνείες της πάντα αξιοπρεπούς Robin Wright και του συγκλονιστικού Dallas Roberts και να κλείσω με το υπέροχο soundtrack με κομμάτια από Patti Smith, Dusty Springfield, Jefferson Airplane. 

Σε γενικές γραμμές η ταινία είναι απλά γεμάτη συναίσθημα, συναίσθημα και πάλι συναίσθημα. 

Μελανό σημείο, ο Colin Farrell, ο οποίος ίσως τους ''χρέωσε'' με ένα 6,6 στο IMDb. Για πρώτη φορά παρατήρησα ότι είναι ατάλαντος.