Django Unchained / Τζάνγκο, ο τιμωρός - Quentin Tarantino (2012)

Django Unchained 

Με τη βοήθεια ενός Γερμανού κυνηγού επικηρυγμένων, ένας απελευθερωμένος σκλάβος, σκοπεύει να σώσει τη γυναίκα του από έναν βίαιο ιδιοκτήτη φυτείας στο Μισσισιπή.

Έχοντας ένα αξιόλογο cast με έξυπνα δοσμένες ερμηνείες από Waltz και Foxx (ο DiCaprio ανέκαθεν μου ήταν αδιάφορος) και ένα σφιχτοδεμένο σενάριο, ο Quentin Tarantino επιστρέφει με μία ταινία φόρο τιμής στο Sergio Leone και τα spaghetti western. 

Βία, αίμα, χιούμορ και γενικά ό,τι έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε από το master του είδους, επίκαιρη όσο ποτέ, μιας και θίγει έντονα το πρόβλημα του ρατσισμού και της βίας. 

Σε μερικά σημεία ήταν αρκετά φλύαρη αλλά με έντεχνο τρόπο επέστρεφε επί της ουσίας. 

Βέβαια, συνεχίζω να πιστεύω πως το Reservoir Dogs   και το Pulp Fiction  είναι κλάσεις ανώτερα και δύσκολα θα καταφέρει ο Tarantino να ξεπεράσει τον εαυτό του. 

Χρησιμοποιώντας ατάκα μέσα από την ταινία, θα πω ότι πρόκειται για ένα κινηματογραφικό ''panache''.

Wilderness / Παράνοια - Michael J. Bassett (2006)

Wilderness 

Ύστερα από την αυτοκτονία ενός παιδιού, οι κρατούμενοι μίας βρετανικής φυλακής ανηλίκων, μεταφέρονται σ' ένα μικρό ερημικό νησί για να δεθούν μεταξύ τους και να φτιάξουν τις σχέσεις τους. Η κατάσταση όμως ξεφεύγει και σύντομα θα πρέπει να παλέψουν για να επιβιώσουν. 

Βρετανικό θριλεράκι, b movie, που ούτε προκαλεί ιδιαίτερη εντύπωση, ούτε πρωτοτυπεί, ούτε μένει αξέχαστο. Βλέπεται όμως πολύ άνετα. 

Για fans του είδους. 

The man who laughs / Ο άνθρωπος που γελά - 1928 / 2012

Το 1869, ο Γάλλος συγγραφέας Βίκτωρ Ουγκό, γράφει τον Άνθρωπο που γελά. 

Η ιστορία ενός παιδιού που παραμορφώθηκε από ένα γιατρό, γιατί ο έντιμος και αξιοπρεπής πατέρας του αρνήθηκε να υπακούσει τον βασιλιά. Και η τιμωρία του; Ο γιος του να χαμογελά για πάντα. 

Έχει μεταφερθεί πολλές φορές στον κινηματογράφο, με πρώτη και κυριότερη την αμερικανική παραγωγή του 1928, σε σκηνοθεσία του Γερμανού Paul Leni. 

Στο post αυτό θα ασχοληθούμε και με μία δεύτερη διασκευή, γαλλική αυτή τη φορά, σε σκηνοθεσία του Jean-Pierre Améris. 


Ας ξεκινήσουμε λοιπόν:



1. The Man Who Laughs  / Ο άνθρωπος που γελά (1928)

Ο γελαστός άνθρωπος του Βίκτωρος Ουγκό παίρνει σάρκα και οστά μέσα από μία δραματική ταινία τρόμου. 

Ένα ατμοσφαιρικό γκροτέσκο, εξαιρετικό δείγμα βουβού κινηματογράφου, με τον επίσης Γερμανό Conrad Veidt στο ρόλο του Gwynplaine, ένας χαρακτήρας από τον οποίο εμπνεύστηκαν οι Ed Brubaker και Doug Mahnke και δημιούργησαν τον γνωστό Joker του Batman. 

Η ιστορία ακριβώς όπως πρέπει να είναι. Ένας παραμορφωμένος άνδρας, τρομακτικός και η γεμάτη συναισθήματα καρδιά του που έρχεται σε αντίθεση με την αποκρουστική του εμφάνιση.

2. L' homme qui rit / The man who laughs / Ο άνθρωπος που γελά (2012)


(O anthropos pou gela)

Αυτή τη φορά ο γελαστός άνθρωπος είναι Γάλλος, είναι εμφανίσιμος, είναι πιο κοντά στον Joker του Christopher Nolan παρά σ' εκείνον του Paul Leni και παρουσιάζει τη ζωή του Gwynplaine μέσα από μία ταινία εποχής με πρωταγωνιστή έναν αρκετά γοητευτικό νέο ηθοποιό, ονόματι Marc-André Grondin (C.R.A.Z.Y., Goon, 5150 Rue des Ormes). 

Στο ρόλο του Ursus, ο Gérard Depardieu. 

Μία διαφορετική προσέγγιση στο μυθιστόρημα του Ουγκό, ή έτσι φαίνεται λόγω των μεγάλων σεναριακών κενών, ένα αδιάφορο και βαρετό κοινωνικό δράμα, ανίκανο να προκαλέσει συναισθήματα και συγκίνηση. 

Η επιμέλεια των κοστουμιών δεν είναι καθόλου προσεγμένη και γενικά η ταινία σου αφήνει μια αίσθηση κινηματογραφικής ''άρπα-κόλλας.'' 

Ίσως φταίει η σύγκριση που έκανα με την πρώτη ταινία, αλλά και πάλι είναι μία φειδωλή παραγωγή, της οποίας το τρέιλερ σε ξεγελά. 

Κερδίζει στην σκηνοθεσία και τη φωτογραφία, αλλά δεν σώζεται από αυτές. 

Για κάποιον που δεν θέλει να ψαχτεί ιδιαίτερα, βλέπεται άνετα. Εγώ όμως δεν το συνιστώ σε καμία περίπτωση, όσο και να μου αρέσει ερμηνευτικά (γενικά) ο Grondin.

Before night falls / Πριν πέσει η νύχτα - Julian Schnabel (2000)

Πριν Πέσει Η Νύχτα 

Η ζωή του Κουβανού συγγραφέα Reinaldo Arenas, ο οποίος αρχικά πίστεψε στο όραμα της επανάστασης και εργάστηκε για το καθεστώς του Fidel Castro. Αργότερα, εξαιτίας των βιβλίων του, αλλά και λόγω του ότι ήταν ομοφυλόφιλος, βρέθηκε κυνηγημένος, συνελήφθη, φυλακίστηκε και τελικά έφυγε στην Αμερική, όπου και πέθανε το 1990. 

Βασισμένος στο αυτοβιογραφικό βιβλίο του Arenas, ο ζωγράφος και σκηνοθέτης Julian Schnabel, σκιαγραφεί το πορτρέτο ενός σπουδαίου καλλιτέχνη, μέσω μίας δραματικής βιογραφικής ταινίας, με ευαισθησία και συνέπεια αλλά εστιάζει σε συγκεκριμένα στοιχεία και όχι σε όλη του τη ζωή. 

Παρά τις πολύ καλές ερμηνείες των πρωταγωνιστών και την προσεγμένη δουλειά του Schnabel, καλό θα ήταν να διαβάσεις και το βιβλίο, για να έχεις μία πιο ολοκληρωμένη και λεπτομερειακή εικόνα.

Ο Javier Bardem στο Φεστιβάλ Βενετίας πήρε βραβείο καλύτερης ερμηνείας και ήταν υποψήφιος για Oscar και Χρυσή Σφαίρα. Ως τραβεστί Bon Bon και αξιωματικός Βίκτωρ, ο αγνώριστος Johnny Depp, σε ρόλους μικρούς αλλά καθοριστικούς.

11:14 - Greg Marcks (2003)

11:14

Ο Jack οδηγεί ανέμελος κι ελαφρώς μεθυσμένος. Στις 11:14 ακριβώς κάτι προσκρούει στο αυτοκίνητό του. Ανακαλύπτει πως πρόκειται για το πτώμα ενός άνδρα και από φόβο κρύβει το νεκρό σώμα. Από το πουθενά εμφανίζεται μία γυναίκα, στην οποία αναγκάζεται να πει ψέμματα ότι το θύμα ήταν ελάφι. Εκείνη επιμένει να καλέσει την αστυνομία για να τον βοηθήσει...

Αμερικανικό ψυχολογικό θρίλερ και η πρώτη δουλειά του σκηνοθέτη Marcks (θα ακολουθήσει μόνο άλλη μία ταινία το 2009), το οποίο συνδέει τυχαία γεγονότα σε μία κοινή μοίρα. 

Αρκετά πετυχημένη προσπάθεια, αν και πρόκειται για μία χαμηλού κόστους παραγωγή, γρήγορη, επεξηγηματική, όλη η ταινία ξετυλίγεται κομμάτι-κομμάτι μπροστά στα μάτια του θεατή και δεν αφήνει κενά. 

Δεν θα δεις κάποια συναρπαστική ταινία, αλλά σε κρατά μέχρι τέλους, χωρίς να βαρεθείς. 

Le hérisson / The hedgehog / Η γοητεία του σκαντζόχοιρου - Mona Achache (2009)

The Hedgehog

Η μικρή Paloma προγραμματίζει να αυτοκτονήσει την ημέρα των 12ων γενεθλίων της, αποφασισμένη να μην καταλήξει δυστυχής όταν μεγαλώσει. Στο μεταξύ, καταγράφει με την κάμερα της, στιγμές της καθημερινότητάς της, κρατώντας ένα είδος ημερολογίου των τελευταίων 165 ημερών που της απομένουν. Απίστευτα ευφυής και με επίγνωση της σπάνιας εξυπνάδας της, νιώθει να περιορίζεται μέσα στην μεγαλοαστική αλλά κατά βάση κενή οικογένειά της. Μοναδική της συντροφιά η θυρωρός της πολυκατοικίας.

Γαλλική κοινωνική κομεντί, η πρώτη κινηματογραφική δουλειά της 32χρονης Mona Achache, βασισμένη στο μυθιστόρημα L'élégance du hérisson της Muriel Barbery. 

Πρόκειται για μία ταινία που απευθύνεται σε μικρούς και μεγάλους, ευαίσθητη, συγκινητική, ανθρώπινη, με πολύ όμορφες ερμηνείες και έξυπνα διασκευασμένο σενάριο. 

Αργή πλοκή που κάνει την ταινία flat και ελαφρώς άνευρη, αλλά διαθέτει την κομψότητα του γαλλικού σινεμά που έχουμε συνηθίσει.

Falling Down / Μια Ξεχωριστή Μέρα - Joel Schumacher (1993)

Falling Down

Πηγαίνοντας να επισκεφτεί τη μικρή του κόρη που γιορτάζει και καθηλωμένος επί ώρες σε μποτιλιάρισμα, ο William "D-Fens" σταματά να σκέφτεται όπως οι άλλοι. Εγκαταλείπει το αυτοκίνητο και με ανορθόδοξο τρόπο, αποφασίζει να διορθώσει όλα τα στραβά και ανάποδα της πόλης.

Σκηνοθετημένο από τον Joel Schumacher (8MM, Phone Booth, The Number 23) με τους Michael Douglas και Robert Duvall στους πρωταγωνιστικούς ρόλους. 

Από τις καλύτερες στιγμές του Douglas ερμηνευτικά και του Schumacher σκηνοθετικά (ακόμη κι εκείνος προσπαθεί να ξεχάσει το Batman Forever  και το Batman & Robin)

Trivia: Το κομμάτι Man on the edge των Iron Maiden είναι βασισμένο σ' αυτή την ταινία.