24/4/14

13 sins - Daniel Stamm (2014)




Ο Elliot βρίσκεται σε οικονομικό αδιέξοδο. Ξαφνικά, χτυπάει το τηλέφωνό του και κάποιος άγνωστος του ζητά να σκοτώσει μία μύγα για να πιστωθούν στον τραπεζικό του λογαριασμό 1,000 δολλάρια. Η πρώτη δοκιμασία ολοκληρώθηκε. Στη συνέχεια, ως δεύτερη δοκιμασία, του ζητά να φάει τη μύγα. Στις 13 δοκιμασίες που θα έχει ολοκληρώσει, θα είναι ο νικητής. Ένα επικίνδυνο και θανάσιμο παιχνίδι μόλις ξεκίνησε.

Ψυχολογικό/δραματικό θριλεράκι από το σκηνοθέτη του The Last Exorcism, βασισμένο στο Ταιλανδέζικο horror movie 13: Game of Death (δυστυχώς ενημερώθηκα μετά για το πρωτότυπο). 

Τεχνικά, ήταν άρτιο. Το σενάριο έχει αρκετά κενά, τα οποία, με την κατάλληλη σκηνοθετική καθοδήγηση ή με τους σωστούς διαλόγους, θα είχαν κάνει την ταινία πολύ καλύτερη. Ερμηνευτικά, μέτριο (ο πρωταγωνιστής τουλάχιστον ήταν αξιοπρεπής).

Συνοψίζοντας, μπορώ να πως σου αφήνει μία αίσθηση απογοήτευσης, όχι όμως ως αποτέλεσμα, ως έκβαση, αλλά ως μία γενική εικόνα. 
Δεν ήταν όμως κακό, τουλάχιστον σαν ιδέα, γι' αυτό δες το από περιέργεια ή δες το original και μοιράσου το μαζί μας.

6/4/14

Borgman - Alex van Warmerdam (2013)


Borgman

Μία ομάδα περιπλανώμενων εισβάλλουν στο σπίτι μίας σνομπ οικογένειας μεγαλοαστών, με ευγενικό αλλά ισοπεδωτικό τρόπο.

Φλαμανδική παραγωγή, με έμμεσες αναφορές στο Teorema του Pasolini και το Funny Games του Haneke, που δημιούργησε ανάμεικτα συναισθήματα στο κοινό του Φεστιβάλ Καννών. 

Κοινωνικό θρίλερ με ψήγματα μαύρου χιούμορ, ιδιαίτερες ερμηνείες και πολύ καλή κινηματογράφηση. 
Χάος, πλαστικές συμπεριφορές, σάπια θεμέλια, ανηθικότητα, ανθρώπινες μαριονέτες.
Και το μεγάλο ερώτημα που δεν θα απαντηθεί ποτέ: Επικίνδυνοι και καταστροφικοί ή σωτήρες και ευεργέτες; 

Paranormal activity: The marked ones / Μεταφυσική δραστηριότητα (5) - Christopher Landon (2014)


Paranormal Activity: The Marked Ones

Ο νεαρός Jesse, ύστερα από το φόνο της γειτόνισσάς του, αρχίζει να αισθάνεται περίεργα και να μην είναι ο εαυτός του. Στην αρχή το βρίσκει διασκεδαστικό, σαν να έχει υπερφυσικές δυνάμεις. Η συνέχεια όμως θα είναι τρομακτική.

Ο σεναριογράφος των Paranormal Activity 23 & 4, αυτή τη φορά γράφει αλλά ΚΑΙ σκηνοθετεί την πέμπτη κατά σειρά μεταφυσική δραστηριότητα μίας, από τις πιο αμφιλεγόμενες σειρές ταινιών τρόμου. 

Δεν θα μιλήσω ούτε για σκηνοθεσία, ούτε για ερμηνείες (ας μην κοροιδευόμαστε). 

Θα πω σίγουρα όμως, ότι το σενάριο είναι το πιο γελοίο απ' όλα. 
Δεν έχει καμία έννοια, καμία σημασία, καμία συνοχή κι ειδικά αν δεν είσαι fan των προηγούμενων, μην μπεις καν στον κόπο να το δεις. 
Αν όμως είσαι, δες το έστω για το τέλος, το οποίο δίνει εν μέρει μία απάντηση γενικά για την ιστορία ή σε βάζει στη διαδικασία να τα δεις όλα από την αρχή ξανά, για να βγάλεις νόημα. 

Μέτριο προς κακό.

1/4/14

Saving Mr. Banks / Η μαγική ομπρέλα - John Lee Hancock (2013)


Saving Mr. Banks

Στις αρχές της δεκαετίας του '60, η συγγραφέας P.L. Travers, μία δύστροπη γεροντοκόρη, αποφασίζει να ταξιδέψει στην Καλιφόρνια, ύστερα από πρόσκληση του Walt Disney, για να μεταφέρουν στη μεγάλη οθόνη, ένα βιβλίο της. Το όνομα αυτού, Mary Poppins. Ένα σημαντικό κεφάλαιο στην ιστορία του κινηματογράφου μόλις ξεκινά να γράφεται.

Να ξεκινήσω με το γεγονός ότι δεν γνωρίζω αν ολόκληρη η ιστορία είναι αληθινή ή αν οι Kelly Marcel και Sue Smith έβαλαν μπόλικη φαντασία για να ωραιοποιήσουν και να φέρουν στα μέτρα των παραγωγών του Disney, μία νορμάλ ιστορία. 

Αν όμως το πάρουμε ως ένα συμβάν πραγματικό, τότε μπορώ να πω με σιγουριά, ότι ήταν μία πολύ όμορφη και χαριτωμένη ταινία, αστεία όσο πρέπει, συγκινητική πάλι με μέτρο για να μην καταντήσει μελόδραμα (Disney είναι αυτός, δεν μας ρίχνει ποτέ!) και με ερμηνείες αξιοπρεπέστατες και από την Emma Thompson, που ούτως ή άλλως της έχω αδυναμία, αλλά και από τον Tom Hanks ως Walt Disney.


Αυτό πάντως που με ''χάλασε'' (σε μικρό βαθμό πάντα) ήταν τα flash backs που μου φαίνονταν να έμπαιναν πολύ απότομα από το παρόν, στο παρελθόν και αντίστροφα. 

Προσωπική παρατήρηση πάντα, χωρίς να ισχύει ιδιαίτερα για κάποιους άλλους.

Ένα από τα πιο αγαπημένα μου κινηματογραφικά παραμύθια, επεξηγείται το ίδιο παραμυθένια. Not bad...

PS: Όσοι δεν έχετε δει ακόμα τη Mary Poppins του Robert Stevenson, είστε επιεικώς απαράδεκτοι! 

30/3/14

Kim Bok-nam salinsageonui jeonmal / Bedevilled - Chul-soo Jang (2010)


Bedevilled

Η Hae-won πιεσμένη από τη ζωή της στη Σεούλ, αναγκάζεται να φύγει διακοπές. Μοναδικός της προορισμός, το νησί που έμενε ο παππούς της. Ένα νησί πρωτόγονο με άξεστους κατοίκους, που κακοποιούν ψυχικά, σωματικά και σεξουαλικά την παιδική της φίλη και μόνιμη κάτοικο, Bok-nam, η οποία όσο και να ζητά βοήθεια δεν βρίσκει ανταπόκριση από κανένα.

Η κλασική ιστορία της γυναίκας-θύματος, που δεν τολμά, ούτε να μιλήσει, ούτε να αντιδράσει, ούτε να φύγει μακριά. Και πως αυτή η γυναίκα βρίσκει συνεχή εμπόδια μπροστά της, πίσω της, γύρω της, όχι μόνο επειδή εκείνη δεν έχει τη δύναμη να τα ξεπεράσει αλλά κυρίως γιατί κανείς δεν την παίρνει στα σοβαρά και δεν είναι διατεθειμένος να την "ακούσει".

Η πρώτη σκηνοθετική δουλειά του Chul-soo Jang, γνωστή και ως Blood island.
 Πρόκειται για ένα κορεάτικο δραματικό θρίλερ, το οποίο κέρδισε το βραβείο του κοινού στο Fantastic Fest 2010.
 

Μία αιματηρή ιστορία εκδίκησης, η οποία δυστυχώς έρχεται πολύ αργά, και για την Bok-nam αλλά και για τον θεατή.

Αρκετά αργή πλοκή, εστιάζει πιο πολύ στην δραματική φύση της ηρωίδας παρά στην εγκληματική, αλλά σκηνοθετικά και ερμηνευτικά είναι άρτιο.

Το πιο πιθανό, είναι να κουράσει τους πολλούς, ειδικά εκείνους που δεν είναι fans του ασιατικού κινηματογράφου (δεν κάνω λόγο για ασιατικό horror γιατί δεν θεωρώ πως είναι αποκλειστικά κάτι τέτοιο), αλλά αξίζει σίγουρα μία προβολή.

No se Aceptan Devoluciones / Instructions not included - Eugenio Derbez (2013)


Instructions Not Included

Ο Valentin είναι ένας εργένης στο Ακαπούλκο που κάθε μέρα την περνά με διαφορετική γυναίκα. Μία ερωτική περιπετειούλα με μία Αμερικανίδα τουρίστρια θα τον φέρει αντιμέτωπο με τη μοίρα του. Ένα πρωί θα του αφήσει ένα μωρό και θα φύγει κλαίγοντας, ένα μωρό που είναι ο καρπός του ''έρωτά'' τους.

Μεξικανική (ισπανόφωνη και αγγλόφωνη) κοινωνική κομεντί σε σκηνοθεσία του πρωταγωνιστή της, Eugenio Derbez.
 

 Ένα διαφορετικό love story, μία από τις πιο χαριτωμένες και γλυκές ταινίες που είδα τον τελευταίο καιρό.
Συγκινητική χωρίς να είναι δραματική, κυρίως χωρίς να γίνεται μελόδραμα, με ένα σχετικά εύκολο σενάριο που κάνει το ανατρεπτικό του τέλος προβλέψιμο, γιατί όταν τελικά έρχεται το τέλος, λες στον εαυτό σου ναι, θα μπορούσα να το είχα μαντέψει, αλλά είναι τέτοια η ροή της ιστορίας που δεν σε βάζει στη διαδικασία για παραπάνω σκέψεις κι απολαμβάνεις τη στιγμή.

Ταινία για μικρούς και μεγάλους.
Τη συστήνω ανεπιφύλακτα στο ασθενές (και το ασθενέστερο) φύλο 

28/3/14

Moebius - Kim Ki-duk


Moebius
Ένας άντρας απατά μία γυναίκα. Οι φασαρίες μέσα στο σπίτι, αμέτρητες. Θύμα των καταστάσεων, ο έφηβος γιος τους. Εκείνη, πάνω στην απόγνωσή της, θα επιχειρήσει να ακρωτηριάσει τα γεννητικά όργανα του άντρα της. Εκείνος θα αντισταθεί. Εκείνη θα τον εκδικηθεί στο πρόσωπο του γιου τους.


Μία σύγχρονη ιστορία κορεατικής προέλευσης με υπόβαθρο αρχαιοελληνικής τραγωδίας. Μία διαφορετική προσέγγιση του μύθου της Μήδειας του Ευρυπίδη.
Η μανία και η παραφροσύνη που οδηγούν στις πιο παρανοικές πράξεις και πάντα μέσα σε μία οικογένεια, θύματα είναι τα παιδιά.

Μία αλληγορική ιστορία, κατά την ταπεινή μου άποψη, δια χειρός ενός εκ των μεγαλύτερων δημιουργών του σύγχρονου Ασιατικού κινηματογράφου (Spring, Summer, Fall, Winter... and SpringThe Bow3-IronThe Isle).


Οδυνηρή, φρικαλέα, σκοτεινή, προβοκατόρικη.

Δεν βλέπεται εύκολα και σίγουρα δεν είναι από τις καλές ταινίες του Kim Ki-duk.
Δεν την προτείνω ως καλή ταινία αλλά ως ιδιαίτερη, μιας και απαγορεύτηκε σε αρκετές χώρες η προβολή της, όπως και στην Κορέα.
Δες την καθαρά για τον συμβολισμό ή από περιέργεια.
Προσοχή: Η ταινία δεν έχει καθόλου διαλόγους.

Trivia: Το 1858, ο Μαθηματικός August Ferdinand Möbius, παρουσίασε τη «Λωρίδα Μέμπιους» με την παράδοξη παρατήρηση ότι πρόκειται για μια επιφάνεια με μία μόνο πλευρά. Εννοώντας ότι αν το ένα άκρο μιας ταινίας το γυρίσουμε κατά 180 μοίρες και το κολλήσουμε στο άλλο άκρο προκύπτει μια ταινία χωρίς αρχή και τέλος.