Calvary
Ο James Lavelle, μετά το χαμό της γυναίκας του, αποφασίζει να εγκαταλείψει το Δουβλίνο και να γίνει ιερέας. Σε μία εξομολόγηση, ένας ενορίτης του εξομολογείται ότι την Κυριακή θα τον σκοτώσει, χωρίς να φταίει, απλά γιατί κάποτε κακοποιήθηκε από ιερέα.
Ένας ιερέας και το έργο του, το οποίο είναι περισσότερο ανθρώπινο και φιλικό παρά ''εκκλησιαστικό''. Έχει αδυναμίες, πάθη, ήταν κάποτε ένας άνθρωπος σαν όλους τους άλλους και τώρα λειτουργεί πότε ως σωτήρας, πότε ως διαιτητής και πότε ως στόχος χλευασμού από τους ''άπιστους'' συντοπίτες, που παρ' όλα αυτά τον αντιμετωπίζουν σαν φίλο κι αδερφό. Calvary σημαίνει Γολγοθάς και ο James, σαν νέος Χριστός, καλείται να πληρώσει για τις αμαρτίες άλλων.
Ένα ιδιαίτερο κοινωνικό δράμα με ψήγματα μαύρης κωμωδίας, εμπνευσμένο από πραγματικά γεγονότα (περισσότεροι από 800 ιερείς, κακοποιούσαν παιδιά σε 200 ιδρύματα της Καθολικής εκκλησίας, σε μια περίοδο 35 χρόνων), κλασσικό δείγμα Ιρλανδικού σινεμά, αργό νωχελικό, πνευματώδες, έξυπνο, με φιλοσοφικές αναζητήσεις για τη ζωή και την ύπαρξη, περνά βαθιά κοινωνικά μηνύματα, προσεγγίζοντας το θέμα της παιδικής σεξουαλικής κακοποίησης διαφορετικά, όχι μελοδραματικά κυρίως.
Σκηνοθετικά αξιοπρεπές με πανέμορφα μουντή φωτογραφία από τα απίστευτα τοπία της Ιρλανδικής επαρχίας, καλές ερμηνείες από όλους τους πρωταγωνιστές, ειδικά από τον κεντρικό ήρωα, Brendan Gleeson, αλλά χωρίς το σενάριο να έχει κάποια κενά ή κάποια ιδιαίτερα λάθη, σου αφήνει μία γεύση ανολοκλήρωσης και μία αίσθηση ότι θα ήθελες να εξελιχθεί διαφορετικά η ιστορία.
Για μένα τουλάχιστον, το 7,8 του IMDb, είναι υπερβολικό, αξίζει όμως μία προβολή σίγουρα.
Trivia: Ο σκηνοθέτης, είναι αδερφός του Martin McDonagh (In Bruges, Seven Psychopaths)
Angst
Ένας άντρας αποφυλακίζεται, ύστερα από 10 χρόνια ποινής για φόνο. Απ' έξω κιόλας από τη φυλακή, νιώθει έντονα την ανάγκη να σκοτώσει ξανά.
Αυστριακό, δραματικό θρίλερ τρόμου, βασισμένο στην πραγματική ιστορία του Werner Kniesek, ενός μαζικού δολοφόνου.
Η ιστορία ξεκινά, προχωρά και τελειώνει με την αφήγηση του ήρωα, βάζοντάς σε έτσι μέσα στο μυαλό του για να δεις τα πράγματα από τη δική του πλευρά. Σαδισμός μέσα από τα μάτια ενός αδέξιου και αγχωτικού δολοφόνου.
Σαφώς και λάθη υπάρχουν, κυρίως τεχνικά, αλλά αυτό δικαιολογείται από την εποχή που γυρίστηκε. Η ερμηνεία όμως, του πρωταγωνιστή είναι άψογη σ' ένα ρόλο που άλλος δεν θα μπορούσε να παίξει καλύτερα.
Από τις πιο ανατριχιαστικές ταινίες της δεκαετίας του '80, όχι τόσο για τις σκηνές της, αλλά για τον εκπληκτικά μακάβριο και σχιζοφρενή τρόπο που υποδύεται ο Erwin Leder, τον ψυχοπαθή.
Φανερή η επιρροή του σκηνοθέτη, στις δουλειές του εξεζητημένου Gaspar Noé (Irreversible, Enter the Void, I Stand Alone). ΑΥΣΤΗΡΑ ΜΟΝΟ για fans.
Trivia: ΟΙ διάφορες ατάκες του ήρωα, είναι δανεισμένες από απολογίες κάποιων serial killers, όπως του Peter Kürten, γνωστού και ως βαμπίρ του Ντίζελντορφ.
The Shawshank Redemption
1. Πρόκειται για μεταφορά μίας μικρής ιστορίας του συγγραφέα Stephen King σε μία συλλογή μικρών ιστοριών, ονόματι Different Seasons. Οι άλλες ιστορίες που έγιναν ταινίες είναι το Stand by Me του 1986 και το Apt Pupil του 1998. Το The Breathing Method δεν έχει γίνει ακόμη ταινία.
2. Αρχικά είχε χρησιμοποιηθεί ο τίτλος της μικρής ιστορίας του Stephen King ''Rita Hayworth and the shawshank redemption'' και ως τίτλος της ταινίας, αλλά προτίμησαν να χρησιμοποιήσουν μόνο το Shawshank redemption γιατί είχε περαστεί σε όλους ως μία βιογραφική ταινία για τη Rita Hayworth. Ο μάνατζερ ενός τοπ μόντελ κάλεσε την παραγωγή και τους είπε πως η πελάτισσα του ήταν τέλεια για το ρόλο της Rita.
3. Η ταινία είναι εμπνευσμένη από το Goodfellas, τεχνικά.
4. Ο Rob Reiner που έχει σκηνοθετήσει τη μεταφορά της άλλης ιστορίας του Stephen King (Stand by me), επειδή ήταν συνιδρυτής της Castle Rock Entertainment, προσέφερε στον Frank Darabont, 2,5 εκατομμύρια δολλάρια για να πρωταγωνιστήσουν οι Tom Cruise και Harrison Ford.
5. Ο σκηνοθέτης της ταινίας, Frank Darabont, αγόρασε την ιστορία από τον Stephen King για... 1 δολλάριο!
6. Η ιστορία είναι παρόμοια με μία μικρή ιστορία του Leon Tolstoy με τον τίτλο: God Sees the Truth, But Waits.
7. Η ιστορία εκτυλίσσεται στο Maine, αλλά η ταινία στην πραγματικότητα έχει γυριστεί στο Ohio.
8. Τα χέρια και τα πόδια του Tim Robbins στα κοντινά πλάνα, δεν είναι δικά του. Ανήκουν στον Frank Darabont.
9. Στην ιστορία του Stephen King, ο Red (Morgan Freeman), περιγράφεται ως Ιρλανδός μεσήλικας.
10. Η φωτογραφία που δείχνει τον Red νεαρό, όταν καταδικάστηκε, δεν ανήκει σε αυτόν, αλλά στο γιο του.
11. Αν και δεν είχε πολύ μεγάλη επιτυχία στο σινεμά, ήταν νούμερο 1 στις ενοικιάσεις των video clubs.
12. Σύμφωνα με το IMDb, είναι η καλύτερη ταινία όλων των εποχών, με βαθμολογία 9,3 από 1,238,402 χρήστες.
Junebug
Ένα ζευγάρι ξεκινά για ένα επαγγελματικό ταξίδι στην ύπαιθρο, συμπτωματικά κοντά στο χωριό όπου μεγάλωσε ο άνδρας. Η επίσκεψη επιβάλλεται, αφού οι γονείς του δεν έχουν γνωρίσει ποτέ τη νύφη τους. Εκείνη με τη σειρά της, γνωρίζει μία διαφορετική πολιτισμική πραγματικότητα και ανακαλύπτει μία άγνωστη πλευρά του συζύγου της.
Ο Phil Morrison, στην πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του, σκέφτεται σαν θεατής, συνεπώς κόβει τις περιττές και στερεότυπες σκηνές και προσφέρει μία μινιμαλιστική αφηγηματική άποψη.
Δεν υπεραναλύει τους χαρακτήρες αλλά τους αφήνει ελεύθερους να εκφράσουν ρεαλιστικά συναισθήματα, κατορθώνοντας έτσι να ''κλέψει'' από τους πρωταγωνιστές του, εξαιρετικές ερμηνείες.
Ηθικό δίδαγμα; Οι ανεξάρτητοι δημιουργοί πάνε το αμερικανικό σινεμά μπροστά.
The Normal Heart
Μία ομάδα gay ακτιβιστών στις αρχές τις δεκαετίας του '80, ύστερα από τα πρώτα κρούσματα του ιού του AIDS, ο επονομαζόμενος ''καρκίνος των gay'' τότε, προσπαθεί να μαζέψει χρήματα για να κάνει γνωστή στον κόσμο την ανίατη ασθένεια που προσπαθεί να τους εξοντώσει. Η αμερικανική κυβέρνηση όμως, καθώς και ο δήμαρχος της Νέας Υόρκης, αρνούνται κατηγορηματικά να βοηθήσουν.
Κοινωνικό δράμα, μεταφορά ενός θεατρικού έργου του 1985, αν δεν κάνω λάθος, στην τηλεόραση, γραμμένο και το τηλεοπτικό αλλά και το θεατρικό σενάριο από τον ίδιο, βασισμένο στην πραγματική του ιστορία ως ακτιβιστή.
Εντύπωση μου κάνει γιατί μία τόσο καλή ιστορία με γνωστούς ηθοποιούς, δεν μπόρεσε να μεταφερθεί στον κινηματογράφο.
Αφού λοιπόν, πρόκειται για τηλεοπτική δημιουργία, δεν θα εστιάσω σε σκηνοθεσία ή φωτογραφία (αν και τίποτα από αυτά δεν ήταν κακό), αλλά θα ασχοληθώ μόνο με τις ερμηνείες και την υπόθεση.
Εδώ να επισημάνω ότι δεν γνώριζα εξ' αρχής αν ο πρωταγωνιστής Mark Ruffalo, ενσάρκωνε κάποιο υπαρκτό πρόσωπο , οπότε αντιμετώπισα την ιστορία ως πραγματικό γεγονός, πράγμα που με έκανε να συγκινηθώ διπλά.
Κι όμως ήταν πραγματικότητα, είτε ήταν επηρεασμένο από τη ζωή του σεναριογράφου, είτε απλό fiction, γιατί η ιστορία έχει κάτι να μας πει, έχει έρθει να μεταπείσει τους στενόμυαλους, να αφυπνίσει συνειδήσεις, να δώσει τροφή για σκέψη για να βάλει τον άνθρωπο σε μία διαδικασία: να σκεφτεί ''outside the box''.
Η ζωή μας είναι μόνο δική μας; Δεν θα θέλαμε να τη μοιραστούμε με τους δικούς μας ανθρώπους; Δεν θα θέλαμε να βοηθήσουμε με όποιο τρόπο μπορούμε και ως το τέλος τους αγαπημένους μας; Δεν θα παλεύαμε γι' αυτούς, για τους εαυτούς μας, αλλά και για το γενικό καλό;
Απλά ερωτήματα που πρέπει συχνά να αναρωτιόμαστε.
Αν και το τέλος της ταινίας, σε αφήνει λίγο ξεκρέμαστο, όλο το 2ωρο αποτελεί μία ''γεμάτη'' παραγωγή, μία ταινία με εξαιρετικές ερμηνείες, ιδιαίτερα από Mark Ruffalo, Julia Roberts, Joe Mantello και Jim Parsons (ναι, ο αγαπημένος μας Sheldon), η οποία μας οδηγεί στο εξής συμπέρασμα: η αγάπη δεν μπαίνει σε καλούπια, δεν έχει φύλο, δεν έχει σύνορα, δεν έχει ηλικία.
Δες τη, οπωσδήποτε.
Trivia: Ο Jim Parsons είχε παίξει τον ίδιο ρόλο και στο θεατρικό έργο.
Transcendence
Όταν ο επιστήμονας, Will Caster, κορυφαίος ερευνητής της τεχνητής νοημοσύνης αρρωσταίνει θανάσιμα, η σύζυγός του και ο στενότερος συνεργάτης του φορτώνουν τη συνείδησή του σε ένα δικό του πρόγραμμα για να τον κρατήσουν ζωντανό, έστω και με αυτό τον τρόπο. Η προσπάθεια τους θα επιτύχει, αλλά το αποτέλεσμα αρχίζει να παίρνει ανησυχητικές διαστάσεις.
Το σκηνοθετικό ντεμπούτο του Pfister (φωτογράφος του Christopher Nolan) έρχεται με ένα θρίλερ μυστηρίου/επιστημονικής φαντασίας για να εντυπωσιάσει τους fans του είδους. Τα καταφέρνει;
Αρχικά να πω ότι η ταινία με δίχασε κι ακόμα και τώρα που γράφω είμαι μπερδεμένη. Δεν ξέρω ακόμη αν μου άρεσε ή όχι.
Σίγουρα, είναι μία πολύ καλή ιδέα, αν και δεν είναι πρωτότυπη, με κλασσικά ερωτήματα πάνω στο τί είναι τεχνολογία κι αν θα πρέπει να αφήσουμε να εξουσιάσει τη ζωή μας, ή αν ένας επιστήμονας μπορεί να αντικαταστήσει το Θεό (αυτό είναι ερώτημα/δίλημμα για τους ένθεους), αλλά νομίζω πως το τεχνικό μέρος της ταινίας υπερέχει του σεναρίου και των ερμηνειών, τα οποία μαζί με το φινάλε, αφήνουν μία αίσθηση ανολοκλήρωσης, προχειρότητας κι αφέλειας.
Άλλο ένα αρνητικό στοιχείο είναι η αργή πλοκή που σε βγάζει λίγο έξω από την ιστορία μέχρι να φτάσει στο επιθυμητό αποτέλεσμα και στην ουσία η ταινία όλη, είναι η μία τελευταία ώρα.
Όσο για τον Johnny Depp, λυπάμαι που θα πρέπει να κρίνω αρνητικά ένας από τους πιο αγαπημένους μου ηθοποιούς, αλλά ας συνεχίσει να παίζει τους ρόλους που τον έχουμε συνηθίσει και μην ξανακούσω κανένα να λέει πως παίζει παντού με το ίδιο στυλ. Keep at it αγόρι μου. Οι ρόλοι καρικατούρες σε χρειάζονται και το λέω αυτό ειλικρινά και με καμία διάθεση ειρωνείας.
Δεν είμαι ειδική πάνω στις sci fi ταινίες αλλά είμαι σίγουρη ότι έχω δει πολύ καλύτερες τα τελευταία χρόνια, χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν αξίζει έστω και μία προβολή όχι τόσο από τους λάτρεις του είδους, αλλά από τους φίλους του mainstream κινηματογράφου.
Labor Day
Η Adele είναι μια καταθλιπτική διαζευγμένη μητέρα, που ζει με τον νεαρό έφηβο γιο της. Μέσα στο super market, η μοίρα θα την φέρει κοντά με τον Frank, ένα δραπέτη, ο οποίος θα τους πάρει ομήρους κατά τη διάρκεια του Σαββατοκύριακου της Πρωτομαγιάς (Labor Day αντίστοιχα στις ΗΠΑ).
Αισθηματικό δράμα σε σενάριο και σκηνοθεσία του δημιουργού των Up in the Air, Juno, Thank You for Smoking, βασισμένο στο ομώνυμο βιβλίο του Joyce Maynard.
Όσο και να θέλω να κρίνω αρνητικά αυτή την ταινία, για το ελαφρύ της σενάριο, για την κοινότοπη εξέλιξή της ή για την ιστορία που σχεδόν ανήκει στη σφαίρα του φανταστικού, δεν θα το κάνω.
Θα σταθώ μόνο στο γεγονός, ότι παρά την μελαγχολική της διάθεση, είναι μία τρυφερή και συγκινητική ιστορία αγάπης, που αξίζει να δουν όλα τα ευαίσθητα και ρομαντικά μέλη μας.
Θεωρώ πως το 6,9 του IMDb, είναι λιγάκι αυστηρό.
