12 πράγματα που ίσως δεν γνωρίζετε για το Shawshank Redemption (Τελευταία έξοδος: Ρίτα Χέιγουορθ)

The Shawshank Redemption

1. Πρόκειται για μεταφορά μίας μικρής ιστορίας του συγγραφέα Stephen King σε μία συλλογή μικρών ιστοριών, ονόματι Different Seasons. Οι άλλες ιστορίες που έγιναν ταινίες είναι το Stand by Me του 1986 και το Apt Pupil του 1998. Το The Breathing Method δεν έχει γίνει ακόμη ταινία.

2. Αρχικά είχε χρησιμοποιηθεί ο τίτλος της μικρής ιστορίας του Stephen King ''Rita Hayworth and the shawshank redemption'' και ως τίτλος της ταινίας, αλλά προτίμησαν να χρησιμοποιήσουν μόνο το Shawshank redemption γιατί είχε περαστεί σε όλους ως μία βιογραφική ταινία για τη Rita Hayworth. Ο μάνατζερ ενός τοπ μόντελ κάλεσε την παραγωγή και τους είπε πως η πελάτισσα του ήταν τέλεια για το ρόλο της Rita.

3. Η ταινία είναι εμπνευσμένη από το Goodfellas, τεχνικά.

4. Ο Rob Reiner που έχει σκηνοθετήσει τη μεταφορά της άλλης ιστορίας του Stephen King (Stand by me), επειδή ήταν συνιδρυτής της Castle Rock Entertainment, προσέφερε στον Frank Darabont, 2,5 εκατομμύρια δολλάρια για να πρωταγωνιστήσουν οι Tom Cruise και Harrison Ford.

5. Ο σκηνοθέτης της ταινίας, Frank Darabont, αγόρασε την ιστορία από τον Stephen King για... 1 δολλάριο!

6. Η ιστορία είναι παρόμοια με μία μικρή ιστορία του Leon Tolstoy με τον τίτλο: God Sees the Truth, But Waits. 

7. Η ιστορία εκτυλίσσεται στο Maine, αλλά η ταινία στην πραγματικότητα έχει γυριστεί στο Ohio.

8. Τα χέρια και τα πόδια του Tim Robbins στα κοντινά πλάνα, δεν είναι δικά του. Ανήκουν στον Frank Darabont.

9. Στην ιστορία του Stephen King, ο Red (Morgan Freeman), περιγράφεται ως Ιρλανδός μεσήλικας.

10. Η φωτογραφία που δείχνει τον Red νεαρό, όταν καταδικάστηκε, δεν ανήκει σε αυτόν, αλλά στο γιο του.

11. Αν και δεν είχε πολύ μεγάλη επιτυχία στο σινεμά, ήταν νούμερο 1 στις ενοικιάσεις των video clubs.

12. Σύμφωνα με το IMDb, είναι η καλύτερη ταινία όλων των εποχών, με βαθμολογία 9,3 από 1,238,402 χρήστες.

Junebug / Μία ξένη ανάμεσά μας - Phil Morrison (2005)

Junebug

Ένα ζευγάρι ξεκινά για ένα επαγγελματικό ταξίδι στην ύπαιθρο, συμπτωματικά κοντά στο χωριό όπου μεγάλωσε ο άνδρας. Η επίσκεψη επιβάλλεται, αφού οι γονείς του δεν έχουν γνωρίσει ποτέ τη νύφη τους. Εκείνη με τη σειρά της, γνωρίζει μία διαφορετική πολιτισμική πραγματικότητα και ανακαλύπτει μία άγνωστη πλευρά του συζύγου της. 

Ο Phil Morrison, στην πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του, σκέφτεται σαν θεατής, συνεπώς κόβει τις περιττές και στερεότυπες σκηνές και προσφέρει μία μινιμαλιστική αφηγηματική άποψη.

 Δεν υπεραναλύει τους χαρακτήρες αλλά τους αφήνει ελεύθερους να εκφράσουν ρεαλιστικά συναισθήματα, κατορθώνοντας έτσι να ''κλέψει'' από τους πρωταγωνιστές του, εξαιρετικές ερμηνείες. 

Ηθικό δίδαγμα; Οι ανεξάρτητοι δημιουργοί πάνε το αμερικανικό σινεμά μπροστά.

The normal heart - Ryan Murphy (2014) TV Movie

The Normal Heart

Μία ομάδα gay ακτιβιστών στις αρχές τις δεκαετίας του '80, ύστερα από τα πρώτα κρούσματα του ιού του AIDS, ο επονομαζόμενος ''καρκίνος των gay'' τότε, προσπαθεί να μαζέψει χρήματα για να κάνει γνωστή στον κόσμο την ανίατη ασθένεια που προσπαθεί να τους εξοντώσει. Η αμερικανική κυβέρνηση όμως, καθώς και ο δήμαρχος της Νέας Υόρκης, αρνούνται κατηγορηματικά να βοηθήσουν.

 Κοινωνικό δράμα, μεταφορά ενός θεατρικού έργου του 1985, αν δεν κάνω λάθος, στην τηλεόραση, γραμμένο και το τηλεοπτικό αλλά και το θεατρικό σενάριο από τον ίδιο, βασισμένο στην πραγματική του ιστορία ως ακτιβιστή.

 Εντύπωση μου κάνει γιατί μία τόσο καλή ιστορία με γνωστούς ηθοποιούς, δεν μπόρεσε να μεταφερθεί στον κινηματογράφο. 

 Αφού λοιπόν, πρόκειται για τηλεοπτική δημιουργία, δεν θα εστιάσω σε σκηνοθεσία ή φωτογραφία (αν και τίποτα από αυτά δεν ήταν κακό), αλλά θα ασχοληθώ μόνο με τις ερμηνείες και την υπόθεση.

 Εδώ να επισημάνω ότι δεν γνώριζα εξ' αρχής αν ο πρωταγωνιστής Mark Ruffalo, ενσάρκωνε κάποιο υπαρκτό πρόσωπο , οπότε αντιμετώπισα την ιστορία ως πραγματικό γεγονός, πράγμα που με έκανε να συγκινηθώ διπλά. 

 Κι όμως ήταν πραγματικότητα, είτε ήταν επηρεασμένο από τη ζωή του σεναριογράφου, είτε απλό fiction, γιατί η ιστορία έχει κάτι να μας πει, έχει έρθει να μεταπείσει τους στενόμυαλους, να αφυπνίσει συνειδήσεις, να δώσει τροφή για σκέψη για να βάλει τον άνθρωπο σε μία διαδικασία: να σκεφτεί ''outside the box''. 

Η ζωή μας είναι μόνο δική μας; Δεν θα θέλαμε να τη μοιραστούμε με τους δικούς μας ανθρώπους; Δεν θα θέλαμε να βοηθήσουμε με όποιο τρόπο μπορούμε και ως το τέλος τους αγαπημένους μας; Δεν θα παλεύαμε γι' αυτούς, για τους εαυτούς μας, αλλά και για το γενικό καλό;
 Απλά ερωτήματα που πρέπει συχνά να αναρωτιόμαστε.

Αν και το τέλος της ταινίας, σε αφήνει λίγο ξεκρέμαστο, όλο το 2ωρο αποτελεί μία ''γεμάτη'' παραγωγή, μία ταινία με εξαιρετικές ερμηνείες, ιδιαίτερα από Mark Ruffalo, Julia Roberts, Joe Mantello και Jim Parsons (ναι, ο αγαπημένος μας Sheldon), η οποία μας οδηγεί στο εξής συμπέρασμα: η αγάπη δεν μπαίνει σε καλούπια, δεν έχει φύλο, δεν έχει σύνορα, δεν έχει ηλικία.

Δες τη, οπωσδήποτε.

Trivia: Ο Jim Parsons είχε παίξει τον ίδιο ρόλο και στο θεατρικό έργο.

Transcendence / Κυριαρχία - Wally Pfister (2014)

Transcendence

Όταν ο επιστήμονας, Will Caster, κορυφαίος ερευνητής της τεχνητής νοημοσύνης αρρωσταίνει θανάσιμα, η σύζυγός του και ο στενότερος συνεργάτης του φορτώνουν τη συνείδησή του σε ένα δικό του πρόγραμμα για να τον κρατήσουν ζωντανό, έστω και με αυτό τον τρόπο. Η προσπάθεια τους θα επιτύχει, αλλά το αποτέλεσμα αρχίζει να παίρνει ανησυχητικές διαστάσεις.

  Το σκηνοθετικό ντεμπούτο του Pfister (φωτογράφος του Christopher Nolan) έρχεται με ένα θρίλερ μυστηρίου/επιστημονικής φαντασίας για να εντυπωσιάσει τους fans του είδους. Τα καταφέρνει;

Αρχικά να πω ότι η ταινία με δίχασε κι ακόμα και τώρα που γράφω είμαι μπερδεμένη. Δεν ξέρω ακόμη αν μου άρεσε ή όχι. 

Σίγουρα, είναι μία πολύ καλή ιδέα, αν και δεν είναι πρωτότυπη, με κλασσικά ερωτήματα πάνω στο τί είναι τεχνολογία κι αν θα πρέπει να αφήσουμε να εξουσιάσει τη ζωή μας, ή αν ένας επιστήμονας μπορεί να αντικαταστήσει το Θεό (αυτό είναι ερώτημα/δίλημμα για τους ένθεους), αλλά νομίζω πως το τεχνικό μέρος της ταινίας υπερέχει του σεναρίου και των ερμηνειών, τα οποία μαζί με το φινάλε, αφήνουν μία αίσθηση ανολοκλήρωσης, προχειρότητας κι αφέλειας.

Άλλο ένα αρνητικό στοιχείο είναι η αργή πλοκή που σε βγάζει λίγο έξω από την ιστορία μέχρι να φτάσει στο επιθυμητό αποτέλεσμα και στην ουσία η ταινία όλη, είναι η μία τελευταία ώρα.

 Όσο για τον Johnny Depp, λυπάμαι που θα πρέπει να κρίνω αρνητικά ένας από τους πιο αγαπημένους μου ηθοποιούς, αλλά ας συνεχίσει να παίζει τους ρόλους που τον έχουμε συνηθίσει και μην ξανακούσω κανένα να λέει πως παίζει παντού με το ίδιο στυλ. Keep at it αγόρι μου. Οι ρόλοι καρικατούρες σε χρειάζονται και το λέω αυτό ειλικρινά και με καμία διάθεση ειρωνείας.

Δεν είμαι ειδική πάνω στις sci fi ταινίες αλλά είμαι σίγουρη ότι έχω δει πολύ καλύτερες τα τελευταία χρόνια, χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν αξίζει έστω και μία προβολή όχι τόσο από τους λάτρεις του είδους, αλλά από τους φίλους του mainstream κινηματογράφου.

Labor day - Jason Reitman (2013)

Labor Day

Η Adele είναι μια καταθλιπτική διαζευγμένη μητέρα, που ζει με τον νεαρό έφηβο γιο της. Μέσα στο super market, η μοίρα θα την φέρει κοντά με τον Frank, ένα δραπέτη, ο οποίος θα τους πάρει ομήρους κατά τη διάρκεια του Σαββατοκύριακου της Πρωτομαγιάς (Labor Day αντίστοιχα στις ΗΠΑ).

 Αισθηματικό δράμα σε σενάριο και σκηνοθεσία του δημιουργού των Up in the Air, Juno, Thank You for Smoking, βασισμένο στο ομώνυμο βιβλίο του Joyce Maynard.

 Όσο και να θέλω να κρίνω αρνητικά αυτή την ταινία, για το ελαφρύ της σενάριο, για την κοινότοπη εξέλιξή της ή για την ιστορία που σχεδόν ανήκει στη σφαίρα του φανταστικού, δεν θα το κάνω.

 Θα σταθώ μόνο στο γεγονός, ότι παρά την μελαγχολική της διάθεση, είναι μία τρυφερή και συγκινητική ιστορία αγάπης, που αξίζει να δουν όλα τα ευαίσθητα και ρομαντικά μέλη μας.


Θεωρώ πως το 6,9 του IMDb, είναι λιγάκι αυστηρό.

Nueve reinas / Nine queens / Εννέα βασίλισσες - Fabián Bielinksy (2000)

Nine Queens

Δύο απατεωνίσκοι, προσπαθούν να πουλήσουν σ' έναν συλλέκτη πλαστά γραμματόσημα. Έχουν μόνο 24 ώρες να στήσουν την τέλεια απάτη. Έρχονται όμως αντιμέτωποι με το εξής ερώτημα: Τελικά, ποιός εξαπατά ποιόν;

Αργεντίνικη παραγωγή με την υπογραφή του Fabián Bielinksy στο σενάριο και τη σκηνοθεσία και το Ricardo Darín στον πρωταγωνιστικό ρόλο (The Secret in Their Eyes, Chinese Take-Out). 

Πρόκειται για μία καθηλωτική ταινία, ευρηματική, γεμάτη σασπένς και συνεχείς ανατροπές, πρωτότυπη δομή, πανέξυπνο χιούμορ και απολαυστικές ερμηνείες.

Εναλλακτικά, για τους φίλους του Αμερικανικού σινεμά, υπάρχει το Criminal, υποδεέστερο του πρωτοτύπου, το οποίο είναι remake σε σκηνοθεσία του Gregory Jacobs (Assistant Director του Steven Soderbergh).

Everything is illuminated / Όλα είναι φωτισμένα - Liev Schreiber (2005)

Ένας νεαρός Εβραιο/Αμερικανός, συλλέκτης αντικειμένων και εμπειριών, ταξιδεύει στην Ουκρανία, επιθυμώντας να ανακαλύψει το παρελθόν του παππού του. Στο δρόμο του εμφανίζονται τρεις υποτιθέμενοι ξεναγοί. Ένας εκκεντρικός νεαρός, ο θεοπάλαβος παππούς του και το διαταραγμένο σκυλί του παππού. Το ταξίδι για την Οδησσό ξεκινά.

Μια ταινία βασισμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Jonathan Safran Foer, που δεν έγινε πολύ γνωστή στην Ελλάδα, η πρώτη σκηνοθετική και σεναριακή δουλειά του Liev Schreiber (Manchorian Candidate, The Hurricane, Scream), με πρωταγωνιστές τον γνωστό σε όλους μας Frodo από το Lord Of The Rings, Elijah Wood και τον ιδιαίτερο frontman των Gogol Bordelo, Eugene Hutz.

O Schreiber, μέσω αυτής της ταινίας, έχει καταφέρει να οπτικοποιήσει την ανάγκη και την παρόρμηση του ανθρώπου να μάθει την ιστορία του, να ταξιδέψει και να αποκτήσει εμπειρίες. 
Συνδυάζει το έξυπνο χιούμορ με την συγκίνηση και τη γλυκιά θλίψη του ανεκπλήρωτου. 

Από τις πιο όμορφες ταινίες που έχω δει.

Amour / Αγάπη - Michael Haneke (2012)

Ένα ηλικιωμένο ζευγάρι συνταξιούχων μουσικών, θα περάσει από μία μεγάλη δοκιμασία, όταν η γυναίκα αρρωστήσει βαριά
.
Ο Michael Haneke, δε σταματά να μας εκπλήσσει. 

Με πρωταγωνιστές δύο Βετεράνους του Ευρωπαικού σινεμά, Jean-Louis Trintignant (Il Conformista, Trois Couleurs: Rouge) και Emmanuelle Riva (Hiroshima mon Amour, Trois Couleurs: Bleu), αλλά και την πρωταγωνίστρια των πιο εξεζητημένων γαλλικών ταινιών, Isabelle Huppert στο ρόλο της κόρης (La pianiste, Le temps du loup), παραδίδει στο φιλοθεάμον κοινό, μία από τις καλύτερες και πιο θλιβερές ταινίες του 2012, η οποία κέρδισε το Χρυσό Φοίνικα στις Κάννες και το Oscar καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας.

Δυστυχώς, δεν είχε μεγάλη επιτυχία στο σινεμά, γι' αυτό και βγήκε γρήγορα προς ενοικίαση, παρ' όλα αυτά, οι ερμηνείες ήταν συγκλονιστικές και αυτό είναι μία τρανή απόδειξη πως ένας καλός ηθοποιός δεν χάνει το ταλέντο του όσο περνούν τα χρόνια, αλλά γίνεται πολύ καλύτερος

Ôdishon / Audition - Takashi Miike (1999)

Ένας χήρος, ύστερα από προτροπή ενός φίλου, κανονίζει audition δήθεν για ταινία, για να βρει νύφη. Μία κοπέλα του κάνει τρομερή εντύπωση και ζητά να την ξαναδεί. Κάποιες φορές όμως, το ένστικτο μας οδηγεί σε λαθεμένες επιλογές.

Ακόμη ένα εξαιρετικό σοκαριστικό horror movie από το master του είδους, Takashi Miike. 

Δεν έχω να πω πολλά. 

Θα μου μείνει απλά αξέχαστος ο ήχος του λεπτού σύρματος ενώ σκίζει τη σάρκα σε συνδυασμό με το παρανοικό γέλιο της πρωταγωνίστριας. 

Από τις καλύτερες στιγμές του J-horror.

Rebel without a cause / Επαναστάτης χωρίς αιτία - Nicholas Ray (1955)

Η ιστορία ενός ατίθασου και ανυπότακτου νέου με ταραγμένο παρελθόν και η ζωή του στη νέα πόλη ανάμεσα σε φίλους και εχθρούς.

Με την υπογραφή του εξαιρετικά ταλαντούχου αλλά υποτιμημένου ακόμη και σήμερα, Nicholas Ray και τον James Dean στον πρωταγωνιστικό ρόλο. 

Ο Ray μέσω του Επαναστάτη, έχει καταφέρει να δημιουργήσει ένα πραγματικά διαχρονικό φιλμ και δείχνει να κατανοεί το πώς βιώνουμε τη ζωή μας ως δράμα, όσο είμαστε ακόμη νέοι. 

Ο James Dean με τη σειρά του, ερμηνεύει εκπληκτικά (όλοι θυμόμαστε το ''You're tearing me apart!'') δίνοντας με όλο του το σώμα τη δραματικότητα που χρειάζεται, η οποία πηγάζει από την εσωτερική σύγχυση του ήρωα. 

Θεωρώ πως είναι η καλύτερη από τις τρεις ταινίες που πρόλαβε να πρωταγωνιστήσει στη σύντομη ζωή του και αξίζει να τη δείτε για να εκτιμήσετε το ταλέντο ενός αδικοχαμένου ηθοποιού. 

Πρόκειται για μία ταινία που έχει τη δύναμη να συγκινήσει αλλά και να προκαλέσει έως και την τελευταία σκηνή. 

Με λίγα λόγια ο Επαναστάτης, καταλαμβάνει ξεχωριστή θέση στην ιστορία του κινηματογράφου και θεωρείται από τις πλέον κλασικές ταινίες.

Trivia: Η ταινία προοριζόταν να γίνει ασπρόμαυρη αλλά ο Ray έπεισε τη Warner να γυριστεί έγχρωμη.

Oz the Great and powerful / Οζ : Μέγας και παντοδύναμος - Sam Raimi (2013)

Ένας απατεωνίσκος που ξεγελά τον κόσμο ότι είναι μάγος, μετά από ένα κυκλώνα, βρίσκεται σε μία μαγεμένη χώρα της οποίας το μέλλον είναι στα χέρια του.

Σε σκηνοθεσία του Sam Raimi (Evil Dead, Spiderman, Drag me to hell) αποτελεί το prequel του Wizard of Oz, με τον James Franco στον πρωταγωνιστικό ρόλο.

Αρχικά να πω ότι η ταινία ήταν πιο ''χαζεμένη'' κι από το Alice In Wonderland, χωρίς αυτό να είναι απαραίτητα κακό. 

Αυστηρά ακατάλληλη για άτομα που περιμένουν να δουν κάτι μεταξύ The Chronicles of Narnia και Harry Potter. 
Εϊναι μία καθαρά οικογενειακή προς παιδική ταινία, η οποία κατά τη γνώμη θα έπρεπε να προβάλλεται και μεταγλωττισμένη. 

Καλές στους ρόλους τους, η Michelle Williams και η Rachel Weisz που όσο παρακολουθούσα τη δεύτερη δεν μπορούσα να σταματήσω να τη φαντάζομαι στη θέση της Charlize Theron ως μητριά της Χιονάτης (πόσο πιο φρόνιμη επιλογή θα ήταν;) 
Ο James Franco από την άλλη, στην προσπάθεια του να δώσει λίγη μαγεία από την θεατρικότητα των ηθοποιών του '30 και του '40, γίνεται υπερβολικός. 
Όσο για την πανέμορφη Mila Kunis... Μάλλον ξεχάστηκε και νόμιζε πως έπαιζε στο American Pie. Απαίσια. 

Για το τέλος, άφησα τον σκηνοθέτη της ταινίας, που για τα effects του και μόνο, υποκλίνομαι. Βλέπεις πως με μεγάλη μαγκιά χρησιμοποίησε ξεπερασμένα effects, μεταφέροντας έτσι το θεατή στα κινηματογραφικά παραμύθια των 80's.

Σύγκριση δεν θα κάνω σε καμία περίπτωση με το κλασικό διαμάντι του 1939, αλλά ούτε θα κάνω λόγο για το αν ήταν πιστή στο μυθιστόρημα του L. Frank Baum γιατί απλά δεν το έχω διαβάσει. 
Θα πω όμως με σιγουριά ότι πέρασα ευχάριστα, χωρίς να βλέπω αριστούργημα.

I spit on your grave 1 & 2 - Steven R. Monroe

I Spit on Your Grave (2010)

Μία κοπέλα, θύμα ενός βιασμού από μία παρέα φίλων, επιστρέφει, παίρνοντας εκδίκηση με τον πιο σκληρό και βασανιστικό τρόπο.

Remake του 1978, πολύ καλύτερο και πολύ πιο δυνατό από το original.


Όταν η εκδίκηση είναι η μόνη λύση. 

Μόνο για fans του είδους.

I Spit on Your Grave 2 (2013)

Ένα μοντέλο, επιθυμώντας να βγάλει καινούριες φωτογραφίες για το πορτφόλιο της, πέφτει θύμα του υποτιθέμενου φωτογράφου και της παρέας του. 

Μετά το remake της ταινίας του 1978, το 2010, έρχεται η δεύτερη ταινία από τον ίδιο σκηνοθέτη, η οποία όμως δεν αποτελεί sequel της πρώτης αλλά πρόκεται για μία παρόμοια ιστορία. 

Πολύ σκληρό το θέμα του βιασμού, οπότε οφείλω να προειδοποιήσω για τις σκηνές που θα δείτε (όπως και στο πρώτο άλλωστε). 

Αν και το πρώτο κατά την άποψή μου ήταν πιο δυνατό, το δεύτερο είναι πιο αηδιαστικό. 

Βέβαια, η ιστορία είναι τραβηγμένη από τα μαλλιά και πολλές φορές αναρωτήθηκα ''γιατί; πού και πώς;'' αλλά το βλέπεις αν σου άρεσε το πρώτο, έτσι για το γαμώτο 

Babycall / The Monitor - Pal Sletaune (2011)

Μετά τη διαφυγή τους από ένα σύζυγο και πατέρα που τους κακοποιούσε, η Άννα και ο 8χρονος γιος της, μετακομίζουν σε ένα ένα διαμέρισμα μακριά από εκείνον. Τρομαγμένη ότι μπορεί ο πρώην σύζυγός της να τους βρει, αγοράζει ένα monitor ενδοεπικοινωνίας για να ακούει ανά πάσα στιγμή τί συμβαίνει μέσα στο δωμάτιο του γιου της. Από το monitor όμως ακούγονται παράξενοι θόρυβοι και φωνές από την άλλη μεριά της πολυκατοικίας.

Ένα ψυχολογικό δράμα/θρίλερ, συνεργασία Νορβηγίας, Γερμανίας και Σουηδίας, σκηνοθετημένο από τον Pal Sletaune (Next Door). 

Πρωταγωνίστρια, το γνωστό κορίτσι με το τατουάζ, Noomi Rapace, της οποίας η παρουσία σώζει την ταινία. 

Κατά τ' άλλα έχει πολύ μπερδεμένο και χαλαρό σενάριο που σε κάποια σημεία κουράζει και σου δίνει την εντύπωση πως και ο ίδιος ο δημιουργός της δεν έχει μία λογική και σαφή εξήγηση για το τί συνέβη. 

Πολύ καλή ιδέα αλλά στην εκτέλεση χάθηκε. 

Όπως και να 'χει, αξίζει να το δεις αν σου αρέσει το δράμα όχι όμως αν είσαι fan των horror movies.

Fifty Dead Men Walking / 50 Νεκροί Λιγότεροι - Kari Skogland (2008)

Ένας 22χρονος νεαρός από το δυτικό Belfast, προσλαμαβάνεται ως κατάσκοπος κατά του IRA στα τέλη της δεκαετίας του '80. Καταφέρνει να εισχωρήσει στον Ιρλανδικό Στρατό ως εθελοντής, ενώ στην πραγματικότητα είναι πληροφοριοδότης της Βρετανικής Αστυνομίας. Τα πράγματα όμως παίρνουν άσχημη τροπή και έρχεται αντιμέτωπος με την αλήθεια και το εξής δίλημμα: Να σώσει τον εαυτό του ή τους δικούς του ανθρώπους;

Μία ταινία βασισμένη στην ηρωική και σοκαριστική αληθινή ιστορία του Martin McGartland και εμπνευσμένη από το ομώνυμο βιβλίο του ιδίου.

Άφθονη δράση, αγωνία και ανατροπή. Μία καλή πρόταση για τους φίλους της περιπέτειας και του ευρωπαικού κινηματογράφου παράλληλα.

Trivia: Η ζωή του Martin απειλείται μέχρι σήμερα.

Hodejegerne / Headhunters / Κυνηγοί κεφαλών - Morten Tyldum (2011)

Ο Roger, «κυνηγός» στελεχών για πολυεθνικές, ζει μια πολυτελή ζωή, την οποία συντηρεί κλέβοντας πολύτιμους πίνακες. Όλα θα αλλάξουν όμως, όταν θα επιχειρήσει να αποσπάσει έναν Rubens από έναν πρώην μισθοφόρο που έχει σχέσεις με τη γυναίκα του.

Ένα ανατρεπτικό νορβηγικό θρίλερ μυστηρίου, με αρκετές δόσεις δράσης και σκοτεινού humor, βασισμένο στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Jo Nesbo. 

Μία καλή πρόταση για τους φίλους του σκανδιναβικού κινηματογράφου.

Janghwa, Hongryeon / A tale of two sisters / Η ιστορία των δύο αδελφών - Kim Jee-woon (2003)

Δύο αδελφές που πέρασαν αρκετό καιρό σε ψυχιατρείο, επιστρέφουν στο σπίτι του πατέρα τους και της σκληρής μητριάς τους. Την προσπάθειά τους για ανάρρωση, δυσκολεύει η εμφάνιση ενός πνεύματος.

Παραγωγή της Νοτίου Κορέας, βασισμένη σε παραδοσιακό παραμύθι. 

Καθαρός τρόμος χωρίς την παρουσία των visual effects. 

Από τα καλύτερα Ασιατικά horror movies ever. 

(Για τους Αμερικανόφιλους υπάρχει το πολύ μέτριο remake The Uninvited).

Mirrormask - Dave McKean (2005)

Ένα δεκαπεντάχρονο κορίτσι, νιώθει υπεύθυνη για την αρρώστια της μητέρας της και το βράδυ που εκείνη πρόκειται να εγχειριστεί, «δραπετεύει» σε ένα παράλληλο κόσμο μεταξύ ονείρου και πραγματικότητας. Εκεί, τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται. Αποστολή της, να βρει το μαγικό καθρέφτη που θα σώσει την πριγκίπισσα του φωτός από τον αιώνιο ύπνο και την επικράτηση του σκότους. 

Μία ιστορία γραμμένη από τον Neil Gaiman. 

Ένα οπτικό αριστούργημα, ένα steampunk παραμύθι και πάνω απ' όλα μία ταινία φόρος τιμής στο Labyrinth και στο Alice In Wonderland. 

Μέσα στα μειονεκτήματα της ταινίας, τα υπερβολικά effects που σου αποσπούν την προσοχή από το story και τα πολλά κλισέ του σεναρίου. 

Μόνο για fans του είδους!

Gegen die wand / Head On / Μαζί Ποτέ - Fatih Akin (2004)

Ένας 40χρονος αλκοολικός ο Cahit και μία 23χρονη κοπέλα η Sibel, μέλη της γερμανοτουρκικής κοινότητας του Αμβούργου, κάνουν λευκό γάμο ώστε εκείνη να ξεφύγει από τους αυστηρούς οικογενειακούς περιορισμούς. Η Sibel συνεχίζει να έχει τη δική της ερωτική ζωή, κάτι που ο Cahit δέχεται αρχικά, μέχρι που τον κυριεύει ένας ζηλόφθονος έρωτας. 

Ένα εξαιρετικό κοινωνικό δράμα και μία συγκλονιστική ιστορία αγάπης, με την υπογραφή του Fatih Akin. 

Δύο αντι-ήρωες σκληροί και ασυμβίβαστοι αλλά παράλληλα ανθρώπινοι και τρυφεροί. 

Ρεαλισμός και σκηνοθετική προσέγγιση της Γερμανίας των μεταναστών μέσα από τα βιώματα του ίδιου του σκηνοθέτη, ο οποίος είναι Τούρκος γεννημένος στην Γερμανία. 

Το 2004 τιμήθηκε με τη Χρυσή Άρκτο στο κινηματογραφικό φεστιβάλ του Βερολίνου.

Dogfight / Ερωτικό στοίχημα - Nancy Savoca (1991)

Το 1963, την νύχτα πριν ο 18χρονος Eddie και οι φίλοι του φύγουν για Vietnam, παίζουν ένα παιχνίδι. Dogfight. Οι κανόνες είναι δύο και είναι απλοί: 
1.Ο καθένας βάζει από 50 δολλάρια. 
2.Κερδίζει το παιχνίδι αυτός που θα βγει ραντεβού με την ασχημότερη κοπέλα.

Μία γλυκόπικρη ιστορία αγάπης με πρωταγωνιστές τον River Phoenix (My own private Idaho, Stand by me) δύο χρόνια πριν το τέλος της ζωής του και τη Lili Taylor (Arizona Dream, High Fidelity). 

Μία ταινία βαθιά ανθρώπινη και συγκινητική με αξιόλογες ερμηνείες και από τους δύο ηθοποιούς και πολύ καλό soundtrack (Joan Baez, Bob Dylan κλπ).

Party monster - Fenton Bailey, Randy Barbato (2003)

Η αληθινή ιστορία του Michael Alig (Macaulay Culkin), του συνιδρυτή των Club Kids, που βρισκόταν πίσω από κάθε εξεζητημένο πάρτυ της Νέας Υόρκης στα τέλη της δεκαετίας του '80 και αρχές του '90. 

Ερχόμενος από το πουθενά, γνωρίζει τον James St. James (Seth Green) που είναι ήδη μέσα στα πράγματα και σε χρόνο μηδέν γίνεται από τις πιο διάσημες περσόνες της εποχής στους κύκλους του. 
Η υπερβολική του αλαζονεία (καυχήθηκε στην τηλεόραση ότι σκότωσε τον εραστή του), ήταν και η καταδίκη του. Ατέλειωτα parties, extreme μεταμφιέσεις και σκληρά ναρκωτικά. 

Στο μικρό ρόλο της Christina, ο Marilyn Manson.

Είναι μία ταινία που θεωρείται αριστούργημα; Σε καμία περίπτωση. Αξίζει όμως να το δεις για την ιστορία.

À la folie, pas du tout / He loves me, he loves me not / Μ' αγαπά, δεν μ' αγαπά - Laetitia Colombani (2002)

Η Angelique αγαπά παθιασμένα τον Loic, ένα παντρεμένο καρδιολόγο, ο οποίος δεν προτίθεται να εγκαταλείψει τη γυναίκα του. Κι όμως, εκείνη είναι έτοιμη να φτάσει στα άκρα για να κερδίσει τον αγαπημένο της.

Η Audrey Tautou πρωταγωνιστεί σε ένα ερωτικό θρίλερ ως μία ''διαφορετική Amelie'', πιο σκοτεινή, η οποία ζει στον δικό της κόσμο έναν παθιασμένο κι αρρωστημένο έρωτα. 

Μία ταινία που δεν εστιάζει στις ερμηνείες αλλά στην υπόθεση και χωρίζεται σε δύο μέρη. 

Το πρώτο μέρος φαίνεται να αφήνει κενά, τα οποία καλύπτονται στο δεύτερο μέρος με μία σταδιακή εξέλιξη της ιστορίας που κορυφώνεται έντονα στο τέλος. 

Δεν είναι ό,τι καλύτερο μπορεί να μας προσφέρει ο γαλλικός κινηματογράφος, αλλά είναι πολύ ενδιαφέρον.

Dot the i / Φονική λεπτομέρεια - Matthew Parkhill (2003)

Η Carmen, μία Ισπανίδα χορεύτρια ετοιμάζεται να παντρευτεί τον Barnaby, έναν πλούσιο Βρετανό νεαρό. Τη νύχτα του bachelor party, γνωρίζει και ερωτεύεται τον Kit. Μέσα σε λίγο χρονικό διάστημα, στη ζωή της θα έρθουν τα πάνω κάτω. 

Ο Matthew Parkhill μέσα από την πρώτη του κινηματογραφική δουλειά, παραδίδει ένα ανεξάρτητο φιλμ χαμηλού κόστους, το μισό γυρισμένο με κάμερα στο χέρι. 

Στους πρωταγωνιστικούς ρόλους οι Gael Garcia Bernal (The motorcycle diaries, Bad education, The King) και James D' Arcy (Cloud Atlas, Hitchcock, Master and Commander). 

Δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο, ούτε σεναριακά, ούτε σκηνοθετικά, αν και είναι ανατρεπτικό και με καλές ερμηνείες (με μόνη εξαίρεση την ηθοποιό που υποδύεται την Carmen, Natalia Verbeke). 

Σε μικρό σχετικά ρόλο, ο Tom Hardy στα πρώτα του βήματα.

Medianeras / Sidewalls / Μεσοτοιχίες - Gustavo Taretto (2011)

Η Marianna και ο Martin, μια αρχιτέκτονας που επιμελείται βιτρίνες καταστημάτων κι ένας web designer, είναι δύο νέοι με αδιέξοδη συναισθηματική ζωή που μένουν στο ίδιο οικοδομικό τετράγωνο του Buenos Aires. Συχνάζουν στα ίδια μέρη, ψωνίζουν από τα ίδια μαγαζιά, κολυμπούν στην ίδια πισίνα κι όμως ποτέ δεν πρόσεξε ο ένας τον άλλο. Άραγε θα τους φέρει η μοίρα κοντά;

Η πρώτη κινηματογραφική δουλειά του Αργεντινού Gustavo Taretto, δεν είναι απλά μία αισθηματική/δραματική ταινία. 

Βασισμένος στο ομώνυμο φιλμ μικρού μήκους που σκηνοθέτησε το 2005, δημιούργησε μία ταινία-καθρέφτη για τις ανθρώπινες σχέσεις, για τον έρωτα και την μοναξιά. 

Ξεκινά κάθε εποχή του έτους με μία εισαγωγή ντοκιμαντερίστικου ύφους, συνεχίζει με τις δύο παράλληλες ιστορίες των ηρώων και τελειώνει με τη συνάντησή τους. 

Χρησιμοποιώντας την ''τεχνική'' της τραγικής ειρωνείας (ο θεατής γνωρίζει, οι ήρωες όχι), δεν τρώει χρόνο σε στιγμές αγωνίας, εφόσον ξέρεις από την αρχή το τέλος της ιστορίας (αποφεύγοντας έτσι να θεωρηθεί κλισεδιάρικη), αλλά προσεγγίζει το θέμα με ειλικρίνεια και δίνει μεγάλη βαρύτητα στην καθημερινότητα των ανθρώπων, στην παρουσίαση των συναισθημάτων τους, είτε αυτά είναι χαρά, είτε θλίψη, είτε προσωπικές τσαλακωμένες στιγμές, είτε απελπιστική απομόνωση από τον έξω κόσμο. 

Τελικά, από την Ελλάδα έως την άλλη άκρη του κόσμου, όσο και να αλλάζει η νοοτροπία και η κουλτούρα, η ανάγκη να αγαπηθείς και να μοιραστείς στιγμές και προβλήματα, είναι παντού η ίδια.

Skjult / Hidden - Pål Øie (2009)

Hidden 

Ο θάνατος της μητέρας του και η κληρονομιά του σπιτιού της, είναι η αιτία που ο Kai Koss επιστρέφει στο μέρος που έζησε την παιδική του ηλικία, ύστερα από 19 χρόνια. Οι αναμνήσεις όμως, είναι πολύ οδυνηρές.

 Νορβηγικό ψυχολογικό θρίλερ τρόμου. Καλή παραγωγή, σκηνοθεσία, ερμηνείες κλπ, αλλά το σενάριο έχει μεγάλα κενά με αποτέλεσμα να χάνεις τη σειρά των γεγονότων ή να μπερδεύεσαι. 

Βέβαια, το μπέρδεμα αυτό από την άλλη, κρατά αμείωτο το ενδιαφέρον, διότι μέχρι τα μισά της ταινίας δεν ξέρεις τί συμβαίνει, ούτε μπορείς να μαντέψεις εύκολα. 

Το τέλος είναι αναπτρεπτικό αλλά δυστυχώς πολύ πρόχειρα δοσμένο. 

Αξίζει μία προβολή, κυρίως από τους φίλους του Σκανδιναβικού horror αλλά και πάλι με επιφύλαξη. Σίγουρα δεν θα δεις κάποιο συναρπαστικό θρίλερ, αλλά θα περάσει το 95λεπτο άνετα με μία μέτρια ταινία.

Beautiful Kate - Rachel Ward (2009)

Beautiful Kate

Ένας 40χρονος συγγραφέας επιστρέφει στο πατρικό του σπίτι, ύστερα από πρόσκληση της μικρής του αδερφής, για να δει για τελευταία φορά τον ετοιμοθάνατο πατέρα τους. Οι αναμνήσεις από την εφηβεία του και τη δίδυμη αδερφή του Kate, που δε ζει πλέον, θα ξεσκεπάσουν ένα οικογενειακό μυστικό.

 Κοινωνικό δράμα μυστηρίου από την Αυστραλία.

 Αν και είναι low budget ταινία, έχει αρκετά καλή παραγωγή, βλέπεται άνετα, δεν κουράζει παρά την αργή πλοκή, πείθει ερμηνευτικά, σεναριακά, σκηνοθετικά και σε γενικές γραμμές αξίζει έστω και μία προβολή.

Έχει ''ενοχλητική'' θεματολογία για τους περισσότερους, αλλά... αυτά συμβαίνουν και στις καλύτερες οικογένειες.

PS: Το ύφος της ταινίας (η ερημική κατοικία, η ζέστη, τα χρώματα, ένα οικογενειακό μυστικό), θα σου θυμίσει το August: Osage County.