Blue Is the Warmest Color
Η Adele είναι μια τυπική 15χρονη, κόρη εργατικής οικογένειας. Έξυπνη, ιδεαλίστρια, με αγάπη για τη λογοτεχνία και τις αμερικανικές ταινίες, ονειρεύεται να γίνει δασκάλα. Όταν η σχέση της με τον Thomas τελειώνει, η συνάντησή της πρώτα στο δρόμο και στη συνέχεια σε ένα gay bar με την Emma, μια εξωστρεφή φοιτήτρια της Καλών Τεχνών, θα της αποκαλύψει αυτό που πραγματικά ζητά η καρδιά της.
Το γρήγορο και αναπάντεχο πέρασμα μίας έφηβης από την αθωότητα στην ενηλικίωση και η ένωση δύο διαφορετικών κόσμων.
Η ταινία που κέρδισε φέτος το Χρυσό Φοίνικα στις Κάννες και που έχει συζητηθεί τόσο για την ερμηνεία της ελληνικής καταγωγής, Adèle Exarchopoulos, όσο και για τις προκλητικές, σχεδόν πορνογραφικές σεξουαλικές σκηνές της.
Κατά την άποψή μου, απέχει πολύ από το αριστούργημα.
Ο σκηνοθέτης χρησιμοποιώντας την τεχνική της κλειδαρότρυπας, σε βάζει μέσα στην ιστορία και στις ρεαλιστικές σκηνές της. Καλή σκηνοθεσία που σε παραπέμπει περισσότερο σε σκανδιναβική παραγωγή παρά σε γαλλική, με αυθεντικές ερμηνείες, αν και πιστεύω πως υπερβάλλουν κάνοντας λόγο για την σπαρακτική Adele, γιατί κουράζει, αφού κλαίει σε όλη την ταινία (όσο ρεαλιστικά και να το κάνει αυτό). Εγώ προσωπικά θα προτιμήσω ερμηνευτικά την Emma, που ενσαρκώνει η Léa Seydoux.
Σε γενικές γραμμές, είναι μία καλή ταινία, όχι όμως συγκλονιστική. Και φυσικά, οι 3 ώρες είναι μεγάλη υπερβολή γιατί η ταινία κάποιες στιγμές δεν προχωράει και το ελλειπτικό μοντάζ, κάνει την ταινία να φαίνεται λίγο μπερδεμένη και να κάνει ''κοιλιά''.
Επειδή όμως, είναι μία ταινία που εκθειάστηκε από κριτικούς, δώσε μία ευκαιρία γιατί το γούστο του καθενός, ως γνωστόν, είναι καθαρά υποκειμενικό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου